Every reason worth a billion

Μετά από την εξαγορά του 1,6% του πιό διάσημου... "αέρα" του internet, από τη Microsoft, και τη συνεπακόλουθη εκτίναξη της αξίας του στα 15 δις (!) δολάρια, το BBC παραθέτει μια λίστα 15 λόγων (λόγος και Δις) βάσει των οποίων ίσως τελικά το facebook να τα αξίζει τα λεφτά του.

Ο αγαπημένος μου είναι ο Νο.9: "According to a report, 233 million hours of work are lost each month in the UK due to staff looking at social networks. Advertisers can now target people when at their desks."

Της Πατρίδας μου η Σημαία *

Πανέξυπνες διαφημιστικές καταχωρήσεις awareness σχετικά με φαινόμενο του θερμοκηπίου και την NRDC, από τo παράρτημα του Ιαπωνικού κολοσσού της ασιατικής διαφήμισης, Dentsu, στην Κίνα. Κεντρικό μήνυμα της καμπάνιας: "Occurs before the result prevents it. NRDC"


*

Παίζεις;

"When Reality Feels Like Playing a Game, a New Era Has Begun"

Aφορμή για πολλές σκέψεις, δίνει το συγκεκριμένο άρθρο του Wired.

PES 2008

Xbox 360 Demo του Pro Evolution Soccer 2008 σε... full YouTube low-res glory.



Trivia:
Τo βίντεο έχει τραβηχτεί με το NOKIA N95 και το παιχνίδι παρουσιάζεται σε οθόνη lcd Philips HD Ready, στα 720p. (Μυαλό μου κα(η)μένο, πως βαστάς και δε ραγίζεις...)

Φλασιά

Με αφορμή κάποιων ρετρό εικόνων που ήρθαν πάλι στον φλοιό τις τελευταίες μέρες, έπεσα πάνω σε αυτό:



Μα που να χωρέσει το μεγαλείο αυτών των δυο αράδων;

...Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από γιορτή σε γιορτή, είναι η αγάπη ένα ταξίδι από πληγή σε πληγή...

Αυτά τα λόγια μπορεί να τα πει μόνο ένας γονιός στο παιδί του. Χτυπάνε στο ψαχνό αυτά τα λόγια. Σφύζουν από τρυφερότητα. Δεν αγοράζονται, δεν πωλούνται, ούτε γίνονται "embed" πουθενά.


Αξίζει να δει κανείς τα σχόλια των χρηστών του YouTube κάτω από το video. Από όλα ξεχώρισα αυτό:
"an pote oi trypes ekanan ena teleytaio live tha pigena gonatistos.kai as min girnousa pote".


(έπιασα πάλι τα αυτονόητα, i know, αλλά "σιγά μην κλάψω")

According to Natalia...

- Τα κορίτσια έχουν μούσι.
- Η βροχή πέφτει μόνο από τη μια μεριά του κτηρίου.
- Το κινητό τηλέφωνο υπάρχει για να μιλάμε με τη γιαγιά.
- Όταν στεγνώνουμε τα μαλλιά, πρέπει να στεγνώσουμε και τα μαλλιά στις κούκλες.
- Όταν χαιρόμαστε κάνουμε 'μπιμπιβόμ'. (Χοροπηδάμε και τρώμε τούμπες και ανοίγουμε το κούτελό μας, όπως εχθές το βράδυ που κοντέψαμε να πάθουμε οικογενειακώς συγκοπή και μέχρι να συνέλθουμε, η Ναταλία έπαιζε ήδη Wii. Ανειναιποτεδυνατόν!)

Μπιλοζίρια *

Άφησε τη δουλειά του, τη γυναίκα του και τα δυο του παιδιά και ήρθε από τον Καναδά στην Αθήνα. Έδωσε 1500 δολάρια για τα εισιτήρια, με την ελπίδα ότι θα τα πάρει πίσω στο πολλαπλάσιο από την κληρονομιά την οποία θα αποδεχόταν μέσω συμβολαιογραφικών πράξεων. Ένα άγονο κομμάτι γης στην Κεφαλονιά, που έχασκε κοντά στην Αγία Ειρήνη, καταραμένο.

Μπήκε στην αρχαία μονοκατοικία στους Αμπελόκηπους απόγευμα, ακροπατώντας σαν δοσάς. Εκεί τον περίμενε η μάνα του. 89 χρονών ίσα που μπορούσε να συντηρήσει τον εαυτό της και παρ' όλα αυτά της είχε κληρώσει να φροντίζει και τον άλλο της γιο. Ένα 45χρονο τζάνκι στα τελευταία του. Όλα εδώ πληρώνονται. Ήταν ο χαϊδεμένος καρπός του έρωτά της με έναν γείτονα δάσκαλο, την ασπρόμαυρη δεκαετία του '60. Ο άντρας της στο Βασιλικό Ναυτικό, τότε... γάμησέ τα, μεγάλη ιστορία. Ο τρίτος της, είχε φύγει για το Μόντρεαλ το '68 και την είδε για μία και μοναδική φορά όταν ήρθαν τούμπα τα νούμερα, το '86. Πέθανε το '06.

Όταν τον είδε να μπαίνει φορτωμένος, σαν να εξαχνώθηκε για λίγο το γήρας από τα μάτια της. Είχε να τον αντικρύσει τρία χρόνια. Πόσες φορές θα τον έβλεπε ακόμα. Ο αδερφός του, μισοκοιμισμένος στον καναπέ, γύρισε το κεφάλι προς το μέρος του και του έγνεψε. Είχε παχύνει πολύ το τελευταίο διάστημα, από τα χάπια και τα υποκατάστατα. Το σώμα του, σαν το εργαστήριο του Δρος Καλιγκάρι αντιδρούσε με την παραμικρή υποψία πρέζας και οπιούχων. Οι πόνοι έφευγαν με το φαΐ. Δύο χρόνια πριν, μαγαζάτορας έξω από το Αργοστόλι. Όλα κομμένα. Όλα καμμένα.

Πήγαν για ουζάκι με τον αδερφό του στην Πλάκα. Τα γνωστά που κάνουν συνήθως οι διεσπαρμένοι. Έτρεξε για τη σύνταξη. Έτρεξε να φτιάξει τα δόντια του. Στον Καναδά ο οδοντίατρος είναι απλησίαστος. Κάποια ανύποπτη στιγμή, σήκωσε το τηλέφωνο και σχημάτισε τον αριθμό που είχε αντιγράψει από το email. Κανόνισαν το ραντεβού με μια μικρή δυσκολία. «Δεν θέλω να ενοχλήσω», επαναλάμβανε.

Τη βραδιά που όλος ο κόσμος έβλεπε ποδόσφαιρο, εκείνος έβλεπε 13 χρόνια να περνούν από μπροστά του. Έπινε μπύρες και άκουγε προσεκτικά. Κάποτε, ψέλλισε, «είμαστε άνθρωποι. Πάνω από όλα είμαστε άνθρωποι». Όταν έφαγε την πρώτη γροθιά στα μούτρα, δεν κατάλαβε τι ακριβώς συνέβη. Στη δεύτερη ήξερε πολύ καλά πως είναι να μην θέλεις να ενοχλήσεις έναν άνθρωπο, αλλά τελικά να πετυχαίνεις το αντίθετο. Τρίτη γροθιά δεν υπήρξε. Πατέρας και γιός στέκονταν αγκαλιασμένοι κλαίγοντας ο ένας στα χέρια του άλλου. Στο ίδιο ακριβώς σημείο της Αθήνας, στην ίδια ακριβώς πλατεία, στο ίδιο καφενείο που είχαν πει αντίο.

Ανεβαίνοντας τα σκαλιά του αεροπλάνου, μέρες μετά, έσφιξε, μέσα στην άδεια από χρήματα τσέπη του, τη φωτογραφία ενός μωρού . Έτριξε τα ολοκαίνουρια δόντια του και δάκρυσε.


* below zero

The man behind the voice

Don LaFontaine, 67 ετών. Πρόκειται για την πιο αναγνωρίσιμη φωνή του Hollywood και, ως εκ τούτου, μια από τις πλέον αναγνωρίσιμες στον κόσμο. Είναι αυτή η βαθεία, βροντερή φωνή που εκφωνεί τα trailer των περισσότερων Αμερικάνικων Ταινιών, ξεκινώντας με τη φράση "In a World...".

Στα credits του συγκαταλέγονται πάνω από 5.000 κινηματογραφικά trailer και 750.000(!) διαφημιστικά και άλλα promo. Λέγεται ότι μπορεί να φτάσει και τα 35 voice overs την ημέρα, ενώ εκτός από τον 7 ψήφιο ετήσιο μισθό, διαθέτει φοβερή αίσθηση του χιούμορ, λίμο και σοφέρ, για να μη σπαταλάει τον χρόνο του στο παρκάρισμα, πηγαίνοντας από δουλειά σε δουλειά.


Απολαύστε τον, στο πρώτο διαφημιστικό που εμφανίζεται αυτοπροσώπως:

Series 60 goes 'touch'

Αρχίσαν τα όργανα... H Nokia αποκάλυψε εχθές, 16/10, την υποστήριξη λειτουργιών αφής στις συσκευές με λειτουργικό Series 60.

Δείτε τι ωραία που γειώνει την κλήση η τύπισσα στο 01:18.

[πηγή]

fun, anyone?

Madonna mia!

Ε, ναι λοιπόν! It's the end of the (music) industry as we know it. Μετά την ψιλοριζοσπαστική κίνηση των Radiohead και των Nine Inch Nails, να γίνουν κυρίαρχοι των δικαιωμάτων της μουσικής τους μακριά από δισκογραφικά συμβόλαια (κίνηση που ακολούθησαν οι Oasis και ο Jamiroquai!), έρχεται η σειρά της Madonna. Η 'queen of... whatever' υπέγραψε συμβόλαιο ύψους 120 εκατομμυρίων δολαρίων με την Live Nation, μια εταιρεία άσχετη με τη δισκογραφία (και σχετική με live promotions...), αφήνοντας πίσω την πολύχρονη συνεργασία της με την Warner Music.


[via]

Nine Inch News

Η Δισκογραφία ζει μεγάλες στιγμές. Πριν ακόμα κοπάσει ο θόρυβος της δικαστικής "νίκης" της RIAA έναντι μητέρας-πειρατή στην Αμερική και μετά την ευρεία αποδοχή της ράντικαλ κίνησης των Radiohead να διαθέσουν απευθείας το νέο τους l.p. στο κοινό μέσω internet (πέραν του ντόρου που έγινε, τι λέει; το έχει ακούσει κανείς;), δείτε τι ανακοίνωσε εχθές ο Trent Reznor στο επίσημο σάιτ των NIN :

08 October 2007: Big News
Hello everyone. I've waited a LONG time to be able to make the
following announcement: as of right now Nine Inch Nails is a totally
free agent, free of any recording contract with any label. I have
been under recording contracts for 18 years and have watched the
business radically mutate from one thing to something inherently very
different and it gives me great pleasure to be able to finally have a
direct relationship with the audience as I see fit and appropriate.
Look for some announcements in the near future regarding 2008.
Exciting times, indeed.

posted by Trent Reznor at 10:45 AM. 742 Comments

Psy-λικά Κυριακάτικα

Την έχει τη ζεστούλα του για Οκτώβρη και τα φύλλα στη συκιά ακόμα δείχνουν ακμαία αντί για κίτρινα, όπως θα ήταν αναμενόμενο. Η κυριούλα στο ψιλικατζίδικο είχε τραπέζι στα μελλοντικά της πεθερικά. "Ετοιμαζόμαστε να τον δέσουμε το μεγάλο". Από τη χαρά (και την κούραση) δεν μπορεί να δώσει ούτε ρέστα. Πόσες γειτονιές σε αυτή την αστική χοάνη...

Τα πιτσιρίκια, δικά και ξένα, έχουν έξοδο μετά θεαμάτων: ταχυδακτυλουργός, κλόουν και Καραγκιόζης. Πρωινή παράσταση τρία σε ένα. Στις κυριακάτικες εφημερίδες τα πράγματα δεν διαφέρουν και πολύ. Ο Σλάβοϊ Ζίζεκ, συνυπάρχει με το δράμα της οικογένειας κούγια, ο Μπρικνέρ με τον Άδωνι και ου το καθεξής. Και το επιστέγασμα όλων, η διαφήμιση στη σελίδα επτά (την τυχερή) του Βήματος:



Μια εικόνα, χίλια στερεοτυπα.

Love's a Real Thing

Αυτό τον τίτλο μου υπαγορεύει η σημερινή, παρασκευιάτικη διάθεση αλλά και μια πολύ καλή συλλογή της Luaka Bop του 2004 (αρχαιότητα) που έπεσε στα χέρια μου. Οι "Funky Fuzzy Sounds of West Africa" και συγκεκριμένα οι Super Eagles από την Gambia, δείχνουν το δρόμο προς το Σαββατοκύριακο!

super eagles - Love's a Real Thing


P.S. Καινούριο 'obscured by clouds', εδώ!


Bonus Update: To groovy video του κομματιού Minsato Le, Mi Dayihome που ανοίγει τη συλλογή:

Εκδημοκρατισμός της Γνώσης

...και ολίγη από διαφήμιση και P.R.


Το Berkeley, ανοίγει το δικό του κανάλι στο YouTube, όπου θα προβάλλει βιντεοσκοπημένες διαλέξεις των παραδόσεων σε ένα κάρο μαθήματα.

Boing Boing tv!

Το αγαπημένο Boing Boing, τώρα σε full color. Μέσω του νέου του παραρτήματος Boing Boing tv. Γουστάρω web 2.0!

Xeni Jardin, in case you're reading this, I kiss you.

future of web apps

Εδώ συζητιέται και σχεδιάζεται το μέλλον του web! Σχεδόν όλα τα events (workshops, σεμινάρια, ομιλίες) είναι sold out.

Συμμετέχουν τα καλύτερα παιδιά [Michael Arrington, Matt Mullenweg, Dave Morin, Om Malik, Kevin Rose, Derek Powazek, Dick Costolo κ.α.]
και μερικές...εταιριούλες [Yahoo! Ocado, BBC, Conchango, Glasses Direct, eBay, Reed Business Information, Dresdner Kleinwort, Zebtab, lastminute.com, BT, Bournemouth University, Nottingham, Sony Computer Entertainment, MSN UK, SeeSaw, Nokia, ShareMonkey.com, .net magazine, Virgin America, Associated Press, Sun Microsystems, Moo.com, News International, TripAdvisor, AOL, Intel, Airside, Yamaha R&D, Alienware, Wacom, The Open University, Skype, O2, Apple Inc, The Guardian, Microsoft, Barclaycard, Orange, IBM, Aardvark Media, Channel 4, Vodafone κ.α.]

Μπιγιέλι

Πίστευα πως όλα τα δύσκολα γονεϊκά της προνηπιακής περιόδου τα περάσαμε με τις μικρο-αρρώστιες της Ναταλίτσας μέσα στο 2007 μέχρι που, για μια πληθώρα λόγων, έπρεπε να τη στείλουμε για πρώτη φορά σχολείο. Στον παιδικό. Έναν decent δημοτικό Παιδικό Σταθμό, ανάμεσα στους πέντε – έξι άθλιους των μικροαστικών βου-που, που τον βρήκαμε με τα χίλια ζόρια.

Η πρώτη μέρα πέρασε σχετικά ήρεμα. Μέχρι να συνειδητοποιήσει ότι είναι μόνη της ανάμεσα σε 20 παιδάκια που έσκουζαν και 3 δασκάλες που προσπαθούσαν να τα φέρουν βόλτα, είχαμε ήδη επιστρέψει για να την παραλάβουμε. Από τη δεύτερη μέρα και μετά ξεκίνησε ο Γολγοθάς. «Γιε χέλω 'χολείο!» συνοδευόμενο από γοερά κλάματα και γράπωμα από το μηρό κατά την παράδοση, ήταν το πρωινό μου soundtrack. Παρά τις προσπάθειες μας να της εξηγήσουμε τα ‘πρέπει’, τα υπέρ, την αξία της φιλίας, της γνώσης, της ... πάλης των τάξεων, παρά τα «πρώτη στο σχολείο - πρώτη στον αγώνα» παρά την Ντόρα τη μικρή εξερευνήτρια, και δενξερωγωτιάλλο, η Ναταλία ανένδοτη. «Γιε χέλω 'χολείο!»

Ώσπου, τη Δευτέρα που μας πέρασε, το κλάμα κόπηκε μαχαίρι. Τα μικροπαράπονα διατηρήθηκαν, αλλά ο οδυρμός που ζήσαμε για δύο εβδομάδες πέρασε ανεπιστρεπτί. Εύλογα αναρωτήθηκα τι μπορεί να έπαιξε ρόλο σε αυτή την αλλαγή, εκτός από την προσαρμογή της στο περιβάλλον του παιδικού.

Σήμερα που ετοιμαζόμασταν να φύγουμε κατάλαβα. Μέχρι να φτάσουμε στο αυτοκίνητο η μικρή τραγουδούσε –στο fast forward- το Χοντρό Μπιζέλι με ένθετα του τύπου «‘ακούχιουμε μπαμπά».

Η Λιλιπούπολη, αυτό το διαχρονικό αριστούργημα που- δόξα την ώρα και τη στιγμή- είχαμε ακούσει με προσήλωση στο αυτοκίνητο την Παρασκευή, είχε κάνει το θαύμα της, γεμίζοντας τη μικρή ανυπομονησία για μια ακόμα ακρόαση, τόσο ώστε ξεχνάει τη διαδικασία. «Μπιγιέλι μπαμπά»!

Φερφορζέ Σαββ/κύριακο