π_άει

Χριστούγεννα. Δύο μέρες στο γνωστό χωριό, τρώγοντας και πίνοντας και... ύπνοντας like there's no tomorrow. Τελικά το αύριο ήρθε για να πληρωθούν οι μαλακίες του χθές. Δύο μέρες που -εκτός των προαναφερθέντων- έπρεπε να λιώσω στον υπολογιστή ρεντάροντας βίζουαλς, πήγαν στράφι εξαιτίας ενός κωλο-καλωδίου που ξεχάστηκε στην Αθήνα.

Επιστροφή.


Τα μάτια μου αποκτούν widescreen σχήμα και aspect ratio 16:9. Σήμερα, μέσα σε όλα, full-time μπαμπάς. Μαγείρεμα, μπανάκια, entertainment. Κάποτε θα τα θυμόμαστε δίπλα σε μια φωτιά, γελώντας. Προς το παρόν, αύριο παραδίδουμε, μεθαύριο τα μπογαλάκια μας και στο βουνό. Μακριά. Ψηλά. Εκεί όπου φωλιάζουν όλες οι ευχές του κόσμου. Ευχές που θα γραπώσουμε, θα ανακατώσουμε και θα τις κάνουμε σαΐτες για να τις πετάμε στο φαράγγι, να δούμε ποια θα πάει πιο μακριά. Προς τις αγκαλιές όλων όσων αγαπάμε. Ευχές σαν τη Ναταλίτσα που ντύθηκε ευχή στη γιορτή του παιδικού σταθμού. Ευχές προς όλους για ένα υγιές, τυχερό και δίκαιο 2008.

Snow White

Mιας και πιάσαμε τις επετείους [βλ. προηγούμενο πόστ (-:], σαν σήμερα, την 21η Δεκεμβρίου του 1937 -το είχε το marketing o θείος- έκανε την πρεμιέρα της η πρώτη * επιτυχημένη, μεγάλου μήκους, γυρισμένη σε technicolor ταινία κινουμένων σχεδίων, παραγωγής Walt Disney: Η Χιονάτη και οι Επτά Νάνοι. Το λαϊκό ευρωπαϊκό παραμύθι 'Schneewittchen', τα copyrights του οποίου κέρδισαν οι Αδερφοί Γκρίμ (χιουμοράκι).

Η ταινία, που ξεκίνησε να σχεδιάζεται στο χέρι το 1934, ανάγκασε τον Disney να βάλει σε υποθήκη το σπίτι του και, μέχρι το 1937 οπότε και ολοκληρώθηκε, κόστισε συνολικά 1,5 εκ. δολάρια(!). Παράλληλα ήταν και η πρώτη ταινία όπου δοκιμάστηκαν για πρώτη φορά άπειρες καινοτόμες τεχνικές (κινηματογράφηση ηθοποιών και επανασχεδιασμός τους χωρίς τη χρήση rotoscope, πολλαπλές κάμερες κοκ.) που αργότερα θα υιοθετούνταν ως industry standards.

Ανεκδοτολογικά, λίγο πριν την πρεμιέρα της ταινίας, η γυναίκα του Walt, Lillian Disney, εικάζεται πως του είπε : "No one's ever gonna pay a dime to see a dwarf picture.". WRONG! Πλήρωσε ο Dali, πλήρωσε ο Τσάπλιν, ο Αιζενστάιν και πολλές άλλες προσωπικότητες εκείνης της εποχής που θαύμασαν την ταινία, τους δημιουργούς και τις καινοτομίες που έφερε στο μέσο. Πληρώνουν ακόμα και σήμερα με την ψήφο τους (και με τα φράγκα λόγω των εκατοντάδων re-issues) και οι εκατομμύρια φαν που της έχουν εξασφαλίσει την 34η θέση στη λίστα του American Film Institue με τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών.

Στην απονομή τελετής των Όσκαρ (tm, ®, ©) του 1939 η δεκάχρονη Shirley Temple παρέδωσε στον πιο ευφάνταστο φασίστα της ιστορίας του κινηματογράφου ένα κανονικού μεγέθους αγαλματίδιο και επτά μινιατούρες, τιμής ένεκεν για την ταινία που πήγε την κινηματογραφική τέχνη ένα βήμα μπροστά. Στο τέλος της ίδιας χρονιάς η Χιονάτη καμάρωνε στην κορυφή του ετήσιου αμερικανικού box office ενώ ήταν και η ταινία με τις μεγαλύτερες εισπράξεις ever, μέχρι που την καθαίρεσε το "Όσα Παίρνει ο Άνεμος".

* Στη wiki πληροφορούμεθα πως ο τίτλος "πρώτη μεγάλου μήκους ταινία κινουμένων σχεδίων, στην ιστορία του κινηματογράφου" ανήκει στο Αργεντίνικο πολιτικό καρτούν του 1917(!), με τίτλο El Apóstol.

Happy Birthday K.

τ.π.δ. *

Είδα το όνομά της σε μια λίστα, σαν αυτές των περιοδικών, με τους δεκάδες συνεργάτες (αγαπημένη παιδική συνήθεια). O ορθολογισμός μου με επανέφερε άμεσα στην τάξη: Συνωνυμίες σαν κι αυτή υπάρχουν εν αφθονία και συμβαίνουν καθημερινά, φέρνοντας συνήθως σε αμήχανη θέση αυτόν που την ανακάλυψε πρώτος.

Όταν τελικά βρέθηκα στο χώρο όπου συνυπήρχαν όλα αυτά τα ονοματεπώνυμα με την ανθρώπινή τους υπόσταση και όχι ως γραμματοσειρές σε λίστα, την αναγνώρισα αμέσως! Κι ας είχα να τη δω 22 χρόνια. Δεν ξεχνιέται έτσι εύκολα ο πρώτος παιδικός έρωτας. Στα μάτια της υπήρχε ακόμα αυτή η φλογίτσα που με είχε συνεπάρει τότε, στο πρώτο μου ‘puppy love’. Ήμασταν δέκα, έντεκα χρονών.

Και ύστερα αυτή η μικρή παύση, από το άκουσμα ενός ονόματος μέχρι το «α» της αναγνώρισης. Και ύστερα η οργασμική λειτουργία της μνήμης που ξεθάβει εικόνες και στις προβάλλει στα 150 bpm, ενώ πλαταίνουν τα χαμόγελα. Και ύστερα πάλι λίγη αμηχανία. Πως να καλύψεις 22 χρόνια σε πέντε κουβέντες; Τι έκανες; Παντρεύτηκες; Έχεις παιδιά; Τι κάνουν οι δικοί σου; Όταν περνάω από το –τότε- σπίτι σου θυμάμαι εκείνο το πάρτι...

Σαστισμένοι αλλά αυθεντικά χαρούμενοι συζητούσαμε για τα παιδιά μας και τους κοινούς γνωστούς, τους από χρόνια εξαφανισμένους. Μήπως τελικά δεν είχαμε χαθεί ποτέ, όπως είπε ο Σ. όταν του αφηγήθηκα την ιστορία; Μήπως κάποια κοσμικά ζάρια έφεραν διπλές; Μήπως ήταν ένα καρμικό bug; Ότι και να ήταν, εχθές βιώσαμε και οι δυο αυτό το αστικό randomness των 5 εκατομμυρίων συνδυασμών, σε όλο του το μεγαλείο. Ένα full συναισθηματικό 6άρι στο Λόττο.

* τυχαίο πληθυσμιακό δείγμα

εξμας σπίριτ

Τρελές προετοιμασίες για τις διακοπές των Χριστουγέννων και της πρωτοχρονιάς. Οι τράπεζες δεν προφταίνουν να εκδίδουν κάρτες και να 'ράβουν' κοστούμια. Τι περιμένει ο καθένας; Άλλοι να τελειώνει το γαμημένο το 2007 που τους ροκάνισε την ψυχή, άλλοι να είναι το 2008 το ίδιο καλό με πέρυσι. Δεν βγάζεις άκρη. Κάποιοι θα είναι μόνοι. Κάποιοι άλλοι θα προσποιούνται ότι νοιάζονται γι’ αυτούς. Κάποιοι θα κοιμούνται σε κλειστά χαρτόκουτα στα πάρκα. Κάποιοι άλλοι θα ανοίγουν χαρτόκουτα κάτω από χριστουγεννιάτικα δέντρα. Κάποιοι θα βράζουν στο ζουμί τους και κάποιοι άλλοι θα ετοιμάζουν το καζάνι για να βράσουν τους εχθρούς τους. Κατά τ’ άλλα αγάπη, ειρήνη, υγεία, δουλειά για όλους και τέτοια.

Πλάνα που ματαιώνονται κάτω από τα πολύχρωμα λαμπιόνια των πολυκατοικιών. Προαστιακές Ντίσνειλαντς, made in China. Ελπίδες που κάνουν fade out στο ρυθμό. Μωρά που γελάνε, μωρά που κλαίνε, φορτωμένα αυτοκίνητα που φεύγουν, en masse. Φιλίες που δυναμώνουν μέσα σε καπνούς και γέλια. Έρωτες που αναζωπυρώνονται με ένα κλάμα. Λαχτάρες που συντάσσονται σε ένα βλέμμα. Σκυλάδικο. Τηλεόραση. Πολλή τηλεόραση. Κέρσορες που αναβοσβήνουν. Bloggers που γράφουν ιστορία και άλλοι, ό,τι τους κατέβει (καλή ώρα). Χαρτοπαίκτες, αλογομούρηδες και πειρατικές μπαρμπουτερί με τα ταξί και τα μπατσικά ουρά απ’ έξω. Προποτζήδικα με συνταξιούχους που κοιτάζουν τις οθόνες του Κινο. Φανερά Corporate parties με μπατόν σαλέ και κρυφά με κόκες και πουτάνες. Όλα στο πρόγραμμα. Όλα στη σέσουλα της κυριούλας που καθαρίζει την αυλή για το... νέον έτος.

photo credit

zeitgeists

Κάθε χρόνο η Google εκδίδει τις λίστες (γνωστές ως Google Zeitgeist) με τα keywords των χρηστών του internet που σημειώνουν την μεγαλύτερη άνοδο και την μεγαλύτερη πτώση στη συχνότητα χρήσης τους τόσο σε παγκόσμιο, όσο και σε τοπικό -Αμερικανικό- επίπεδο. Όπως ήταν από πολλούς αναμενόμενο, το iphone, οι online υπηρεσίες διαμοιρασμού video καθώς και τα διάφορα σάιτ κοινωνικής δικτύωσης (facebook, myspace) μονοπώλησαν το ενδιαφέρον των χρηστών. Αντίθετα, τα sudoku, η Shakira και το mp3 βρέθηκαν στα "κάτω τους" μέσα στο 2007.



Εδώ η λίστα του Yahoo! Buzz με τις δημοφιλέστερες λέξεις-κλειδιά για το 2007, χωρισμένες ανά κατηγορία.

Πολλά συμπεράσματα... με κυρίαρχο αυτό της παγκοσμιοποίησης.

[via]

tonite

dem_names

Εαν υπάρχει παντού ένας (αστικός) μύθος όπως αυτός για το Μάγο του Οζ και το Dark Side of the Moon -γνωστός και ως "the Dark Side of the Rainbow"-, τότε στο παραπάνω βίντεο, φαίνεται πόση δόση αλήθειας μπορεί να εμπεριέχει!

ιμιλιόρι αουγκούρι γκια τους Σπύρους που όταν γιορτάζουν γίνονται και πάλι παιδιά...

αυτή

Υπάλληλος στο ΙΚΑ, στο ΤΕΒΕ, στον ΟΣΕ, σε κάποιο λογιστήριο εισαγωγών εξαγωγών, πίσω από το γκισέ στηρίζει το κεφάλι της πάνω στην μερικώς παροπλισμένη γροθιά της και κοιτά μια οθόνη με αδιάφορα φωτάκια και στοιχεία που αναβοσβήνουν. Γράφει κάτι σε ένα κλασέρ. Σκέφτεται τον άντρα της, τον σύντροφό της που συμβιβάζεται, παραξενεύει ενώ γερνά και γέρνει το βράδυ στον ώμο της -ή στον ώμο κάποιας άλλης-, βλέποντας τηλεόραση στο καθιστικό.

Το άρωμά της τελειώνει, πρέπει να βάλει σκούπα, να στολίσει το δέντρο και φέτος – για τα πιτσιρίκια, να αγοράσει δώρα και φέτος - για τα πιτσιρίκια, να πληρώσει το φροντιστήριο, το μπαλέτο, τη δόση της κάρτας – για τα πιτσιρίκια.

Κι όμως αν παρατηρήσεις βαθειά μέσα στο βλέμμα της υπάρχει μια αδιόρατη λάμψη. Την γεμίζει αυτό το κυριακάτικο τραπέζι με τα πεθερικά, ένας μικροτσακωμός για τα ψώνια, μια έξοδος μεσοβδόμαδα –τι τον έπιασε;-. Μπορεί το αλατοπίπερο να σώθηκε, αλλά βρίσκει αυτή μπαχάρια να νοστιμίσει την χιλιοφτιαγμένη συνταγή.

Δες την, κοιτάζει δίπλα της την φτιασιδωμένη συνάδελφο. Μια πελάτισσα στην ουρά με ένα φαντεζί φω μπιζού. Φτιάχνει λίγο τα μαλλιά με μια υποψία απορίας, αν κάνω ότι την παρατηρώ πάνω από ένα δευτερόλεπτο. Ισιώνει λίγο το σουτιέν όταν είναι σίγουρη ότι δεν βλέπει κανείς. Κάτι σκέφτεται. Χαμογελάει λίγο. Αφήνει έναν αναστεναγμό.


photo source

Viski Coca Cola

Πλέιμπακ Raw Power.

Υπέρογκα Πλάσματα

Αρκετοί μπορεί να αναγνώρισαν τους εαυτούς τους (η κομμάτια αυτών) μέσα σε αυτά τα Υπέροχα Πλάσματα του Alpha, αλλά κάποια στιγμή -ίσως αυτό να είναι εντελώς προσωπικό- τη βαριέσαι την πάρτη σου, έστω και τμηματικά. Ακόμα και αν είναι μασκαρεμένη με λίγο παραπάνω ριάλιτι, για να βγάλει γέλιο ή πασπαλισμένη με τύπου επικαιρότητα για να δείχνει "τώρα". Η οθόνη κάποια στιγμή διογκώνει την οποιαδήποτε αναπαράστασή σου προς το μή ανγνωρίσιμο. Προς το γκροτέσκ. Σαν κακή φωτό.

Άσε που κάποιοι/-ες δεν αναγνωρίζουν το παραμικρό, παρά μόνο ίσως το κινητό τους στα χέρια ενός πρωταγωνιστή. Τι να τους πει το εξελληνισμένο tag "η αγάπη θα μας κάνει κομμάτια", όταν δεν γνωρίζουν το original; Αλλά, ακόμα κι αν το γνώριζαν, θα έπρεπε να τους λέει κάτι σήμερα; Ίσως περισσότερο από ποτέ. 'Ισως πάλι και όχι.

Όπως και να 'χει, η σειρά Υπέροχα Πλάσματα δείχνει -μακάρι να βγω ψεύτης- να ακολουθει την πορεία όλων των μέχρι τώρα "ελληνικών νεανικών/κοινωνικών σειρών" που έχουν παιχτεί στα ιδιωτικά κανάλια: δείχνει να στομώνει. Σαν και το μυαλό ενός μέρους -δεν βγάζω τον εαυτό μου απ'έξω- όσων την παρακολουθούν διογκούμενοι από τις πίτσες και τις σοκολάτες, πάνω στον καναπέ.

partay

SKG

Θεσσαλονίκη. Έζησα μέσα σε ένα 'σκάρτο' εικοσιτετράωρο, όσα περίπου θα έπρεπε να βιώσω σε ένα 'κανονικό' πενθήμερο. Γνώρισα από κοντά τα 'χαμένα' μου μπράδαζ εν σίσταζ. (Το ευχαριστώ είναι λίγο). Είδα και άκουσα. Περπάτησα. Μακάρι να είχα περισσότερο χρόνο, περισσότερο χώρο, περισσότερο mindscape για να χωρέσω κι άλλη πόλη. Κι άλλο απ' τους ανθρώπους της. Με το που γύρισα στην Αθήνα αρρώστησα. Λες να ήταν σημαδιακό το timing;

nothing daze

Αρρωσταίνει η μικρή και δημιουργείται ένα κύμα σχετικού πανικού που -παρά το δυσάρεστο της κατάστασης- παλεύεται. Όταν αρρωσταίνει η μεγάλη, όμως, τα πράγματα δυσκολεύουν. Είναι η στιγμή που εκτός από τη δεδομένη δυσκολία της ασθένειας, συνειδητοποιείς το βαθμό της αχρηστίας σου στα 'του οίκου'. Να πλυθούν μπιμπερό, να μαζευτούν ρούχα, να απλωθούν τα επόμενα, να γίνει λίγο το σπίτι και να αγοραστούν τα απαραίτητα, να επισκεφθούμε το γιατρό, να ξεχεστούμε, να πάνε πίσω τα δικά σου. Μια proper μικροαστίλα που τη λούζεσαι αδιαμαρτύρητα.

Και στα κενά, μεταξύ διαδρομών, μπροστά στο σούπερ μάρκετ με τα αλάρμ αναμμένα, κάτω από το γιατρό, ανεβασμένος σε κράσπεδα περιμένοντάς τες, να σκέφτεσαι "τους φόβους που σε τρέφουν να τους κάνεις κάτι άλλο... κάνε τους ποίηση ή μηχανήματα σπουδαία..." -από που ξεφύτρωσε πάλι αυτό;- Και νά σου τα φώτα των αυτοκινήτων που περνάνε σε sequences, το ράλι που στήνουν οι στάγόνες της βροχής στο -κόκκινο από τα stop του μπροστινού- παρμπρίζ. Τα νεφελώδη patterns, μεθαύριο στο αεροπλάνο. Τη γαμημένη ειρωνία στο βλέμμα ενός 'καλημέρα'. To πως θα ταίριαζε εκείνο με ετούτο. Το πόσο ωραία μπλέκει η bossa με τις γραμμές που τρέχουν σε fast forward. Το πόσο ωραία μπλέκουν αυτά τα κενα με τις ζωές μας.

Call of Duty 4

Tέσσερα χιουμοριστικά κλιπάκια με ισάριθμους, αμφιλεγόμενους ηγέτες να δίνουν την δική τους κριτική στο κορυφαίο (από άποψη γραφικών, χειρισμού, ήχου και gameplay) videogame της activision, Call of Duty 4:Modern Warfare.


Vladimir Putin




Muammar Qadafi




Kim Jong-il




και Fidel Castro.




Πως είπατε; Το marketing δίνει μαθήματα [στρεβλής] σημειολογίας; Γραφικοποιείται η πολιτική και αντιμετωπίζονται en masse, ως καρικατούρες οι ηγέτες; So what?

cheese & pear

Ραφ μιξ. Για ξεσκούριασμα.

Μονταζ και visuals από την... προσωπική μου συλλογή. Όποιος αναγνωρίσει τον ήχο, τον κερδίζει σε μπ3 ή, απλά, κερδίζει στην αγάπη!

Tipping Point

H Νέα Διαφήμιση της Guiness. Από τον καλό κύριο που γύρισε και τη διαφήμιση της Sony Bravia, "Color" (με τα εκατομμύρια μπαλάκια που κατρακυλούσαν στις κατηφόρες του San Francisco), συν 10 εκατομμύρια Στερλίνες (το ακριβότερο TVC ever!), συν ένα Αργεντίνικο χωριό.*

Positve vibes για καλό σου-κου!



* Facts and Figures:
• The advert was shot on location in a remote side village called Iruya, in the Salta region of northern Argentina, with a population of around 1,000 people.
• The cast is made up of locals from the village and surrounding area, none of whom had ever appeared in front of a camera before.
• The tipping scenes were created by world record breaking domino tipping experts, Domino Domain.
• Setting the dominos on the table from the start of the advert took a team of three experts two days, but took just 14 seconds to topple.
• Toppling items included: 6,000 dominoes, 10,000 books, 400 tyres, 75 mirrors, 50 fridges, 45 wardrobes and 6 cars.
• 24 hours of footage was captured.
• The car toppling sequence was successfully shot in just one take.

sissyφως

high on emotions

[...]Sometimes you just want music to stay where it is from. I love drum&bass jungle hardcore, garage, dubstep and always will till i die and i don't want the music i love to be a global samplepack music.. I like Underground tunes that are true and mongrel and you see people trying to break that down, alter its nature. Underground music should have its back turned, it needs to be gone, untrackable, unreadable, just a distant light.[...]
(Kode9 Interviews Burial)

Ιδού κάτι που εκλείπει από τη μουσική που γράφεται σήμερα (με το κιλό, στα κάρβουνα κλπ) και που είναι γνώρισμα των πραγματικά μεγάλων μουσικών. Ρομαντισμός χωρίς μελό. Τον Burial μπορεί μεθαύριο να τον έχουν ξεχάσει μέχρι και οι σπιτονοικοκύρηδές του, αλλά νομίζω ότι δεν θα πάψει ποτέ να διαθέτει το quality του 'μεγάλου' τόσο στη μουσική που γράφει, όσο και στη στάση που κρατάει απέναντί της και απέναντι σε αυτούς που την διαδίδουν και την εμπορεύονται.

αν_τρού

Ολονυχτία στο αυτοκίνητο περιμένοντας ένα νεύμα. Πού είναι η καριόλα η τεχνολογία να με βοηθήσει τώρα; Να πατούσα ένα κουμπί, λέει, και να έβγαινε μια οθόνη με ένα τεράστιο "delete". Να σβήσω εντελώς τη χθεσινή βραδιά.
Να σβήσω αυτό το τσακ που κάνει το μυαλό και απελευθερώνει αδρεναλίνες, τεστοστερόνες και τα ρέστα και στέλνει εντολή στους πνεύμονες να ρουφήξουν αέρα και να τον εκτοξεύσουν με δύναμη από το στόμα. Να σβήσω τα σχήματα που πήρε. Να σβήσω τους τοίχους και τα τζάμια που τον φυλάκισαν. Να σβήσω την πόλη.

Μια ιστορία κι ένα βίντεο

Δούλευε χρόνια στην κρατική τηλεόραση. Έκανε μοντάζ στα επίκαιρα, τις κομματικές ανακοινώσεις και τις ειδήσεις. Αν και θεωρείτο από τους καλύτερους, βαριόταν και μισούσε τη δουλειά του ακριβώς γιατί είχε συνείδηση του πόσο δημιουργική θα μπορούσε να γίνει, αλλά πόσο σκωροφαγωμένη και μίζερη έβγαινε προς τα έξω. Με κάποιο τρόπο έβαζε λάθρα δίσκους δυτικού ροκ. Αυτό του άρεσε να ακούει. Μέσα της δεκαετίας του 80; Ροκ Δίσκος στην Αλβανία; Απλά δεν υπήρχε...

Όταν πέθανε ο Ενβέρ Χότζα, οι εξελίξεις ήταν ραγδαίες. Του ζητήθηκε από το Κόμμα να φτιάξει ένα βίντεο για τον Εθνικό Θρήνο. Είχε έρθει η ώρα του να λάμψει! Τελικά το βίντεο δεν έπαιξε ποτέ με αυτή την ηχητική επένδυση.

Το κράτησε όμως σαν ενθύμιο σε μια VHS μέσα σε κάποιο συρτάρι, ύστερα σε μια βαλίτσα. Ίσως κάποια στιγμή του δινόταν η ευκαιρία να το δείξει.


Μπορεί να περνάει ως αδιάφορο, ειδικά με ΑΥΤΟ το soundtrack, αλλά αυτό το κλιπάκι για ένα ανεξήγτο λόγο μου φαίνεται η επιτομή του obscureness (ή...obscurity;). Ειδικά προς το 04:48" με τα παιδάκια να κλαίνε, γίνεται σαν κακό τριπ. Αξίζει, αν έχεις 7 λεπτά από το χρόνο σου για ξόδεμα.

UPD: Η παραπάνω ιστορία διασώθηκε χάρη στα arxedia MEDIA. Τους ευχαριστώ.

UPD 2: Και ιδού η πραγματική ιστορία πίσω από το κλιπ, από τον δημιουργό του, κάποιον YouTuber με nick, ManfredDeJesus:
"I found all this footage on a website of Enver Hoxha's death in Albania in 1985. And I thought the footage was so weird that it would make a great film clip for No Quarter. So I ripped the video off the website, did some re-editing and stuck the music track on."

Random Semiotics

Do you have a facebook?

Ένα από τα εντυπωσιακότερα χαρακτηριστικά του facebook δεν είναι άλλο από το γεγονός ότι έσπασε το -επί πολλά χρόνια άτρωτο- barrier της ανωνυμίας. Και ιδιαίτερα στο ελληνικό κοινό των 50.000 μέχρι στιγμής χρηστών του, που είναι εντελώς ή μερικώς μη εξοικειωμένο με την κουλτούρα του yearbook -του βιβλίου με τις φάτσες και μια μικρή περιγραφή όλων των μαθητών, που εκδίδουν στο τέλος της χρονιάς τα αμερικάνικα σχολεία. Ολοένα και περισσότεροι χρήστες απεκδύονται της 'επτασφράγιστης' ανωνυμίας τους, ποστάροντας τα πραγματικά ονόματα και φωτογραφίες τους, προκειμένου να δημιουργήσουν ένα επιτυχημένο προφίλ που θα τους κάνει αναγνωρίσιμους(;) ανάμεσα στα 40 και πλέον εκατομμύρια υπνωτισμένων devotees του σάιτ κοινωνικής δικτύωσης. Του σάιτ των 15 δις δολαρίων.

Όμως είναι άραγε τόσο αθώο όσο δείχνει το facebook; Πριν το αυταπόδεικτο "όχι", το παρακάτω φλασάκι εξετάζει κάποια ενδεχόμενα a la maniere του "they rule". Του σάιτ του 2004 που αποκάλυπτε με ελαφρώς συνομωσιολογικό τρόπο τα links μεταξύ των αμερικανικών πολυεθνικών. Enjoy!



[via]

Every reason worth a billion

Μετά από την εξαγορά του 1,6% του πιό διάσημου... "αέρα" του internet, από τη Microsoft, και τη συνεπακόλουθη εκτίναξη της αξίας του στα 15 δις (!) δολάρια, το BBC παραθέτει μια λίστα 15 λόγων (λόγος και Δις) βάσει των οποίων ίσως τελικά το facebook να τα αξίζει τα λεφτά του.

Ο αγαπημένος μου είναι ο Νο.9: "According to a report, 233 million hours of work are lost each month in the UK due to staff looking at social networks. Advertisers can now target people when at their desks."

Της Πατρίδας μου η Σημαία *

Πανέξυπνες διαφημιστικές καταχωρήσεις awareness σχετικά με φαινόμενο του θερμοκηπίου και την NRDC, από τo παράρτημα του Ιαπωνικού κολοσσού της ασιατικής διαφήμισης, Dentsu, στην Κίνα. Κεντρικό μήνυμα της καμπάνιας: "Occurs before the result prevents it. NRDC"


*

Παίζεις;

"When Reality Feels Like Playing a Game, a New Era Has Begun"

Aφορμή για πολλές σκέψεις, δίνει το συγκεκριμένο άρθρο του Wired.

PES 2008

Xbox 360 Demo του Pro Evolution Soccer 2008 σε... full YouTube low-res glory.



Trivia:
Τo βίντεο έχει τραβηχτεί με το NOKIA N95 και το παιχνίδι παρουσιάζεται σε οθόνη lcd Philips HD Ready, στα 720p. (Μυαλό μου κα(η)μένο, πως βαστάς και δε ραγίζεις...)

Φλασιά

Με αφορμή κάποιων ρετρό εικόνων που ήρθαν πάλι στον φλοιό τις τελευταίες μέρες, έπεσα πάνω σε αυτό:



Μα που να χωρέσει το μεγαλείο αυτών των δυο αράδων;

...Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από γιορτή σε γιορτή, είναι η αγάπη ένα ταξίδι από πληγή σε πληγή...

Αυτά τα λόγια μπορεί να τα πει μόνο ένας γονιός στο παιδί του. Χτυπάνε στο ψαχνό αυτά τα λόγια. Σφύζουν από τρυφερότητα. Δεν αγοράζονται, δεν πωλούνται, ούτε γίνονται "embed" πουθενά.


Αξίζει να δει κανείς τα σχόλια των χρηστών του YouTube κάτω από το video. Από όλα ξεχώρισα αυτό:
"an pote oi trypes ekanan ena teleytaio live tha pigena gonatistos.kai as min girnousa pote".


(έπιασα πάλι τα αυτονόητα, i know, αλλά "σιγά μην κλάψω")

According to Natalia...

- Τα κορίτσια έχουν μούσι.
- Η βροχή πέφτει μόνο από τη μια μεριά του κτηρίου.
- Το κινητό τηλέφωνο υπάρχει για να μιλάμε με τη γιαγιά.
- Όταν στεγνώνουμε τα μαλλιά, πρέπει να στεγνώσουμε και τα μαλλιά στις κούκλες.
- Όταν χαιρόμαστε κάνουμε 'μπιμπιβόμ'. (Χοροπηδάμε και τρώμε τούμπες και ανοίγουμε το κούτελό μας, όπως εχθές το βράδυ που κοντέψαμε να πάθουμε οικογενειακώς συγκοπή και μέχρι να συνέλθουμε, η Ναταλία έπαιζε ήδη Wii. Ανειναιποτεδυνατόν!)

Μπιλοζίρια *

Άφησε τη δουλειά του, τη γυναίκα του και τα δυο του παιδιά και ήρθε από τον Καναδά στην Αθήνα. Έδωσε 1500 δολάρια για τα εισιτήρια, με την ελπίδα ότι θα τα πάρει πίσω στο πολλαπλάσιο από την κληρονομιά την οποία θα αποδεχόταν μέσω συμβολαιογραφικών πράξεων. Ένα άγονο κομμάτι γης στην Κεφαλονιά, που έχασκε κοντά στην Αγία Ειρήνη, καταραμένο.

Μπήκε στην αρχαία μονοκατοικία στους Αμπελόκηπους απόγευμα, ακροπατώντας σαν δοσάς. Εκεί τον περίμενε η μάνα του. 89 χρονών ίσα που μπορούσε να συντηρήσει τον εαυτό της και παρ' όλα αυτά της είχε κληρώσει να φροντίζει και τον άλλο της γιο. Ένα 45χρονο τζάνκι στα τελευταία του. Όλα εδώ πληρώνονται. Ήταν ο χαϊδεμένος καρπός του έρωτά της με έναν γείτονα δάσκαλο, την ασπρόμαυρη δεκαετία του '60. Ο άντρας της στο Βασιλικό Ναυτικό, τότε... γάμησέ τα, μεγάλη ιστορία. Ο τρίτος της, είχε φύγει για το Μόντρεαλ το '68 και την είδε για μία και μοναδική φορά όταν ήρθαν τούμπα τα νούμερα, το '86. Πέθανε το '06.

Όταν τον είδε να μπαίνει φορτωμένος, σαν να εξαχνώθηκε για λίγο το γήρας από τα μάτια της. Είχε να τον αντικρύσει τρία χρόνια. Πόσες φορές θα τον έβλεπε ακόμα. Ο αδερφός του, μισοκοιμισμένος στον καναπέ, γύρισε το κεφάλι προς το μέρος του και του έγνεψε. Είχε παχύνει πολύ το τελευταίο διάστημα, από τα χάπια και τα υποκατάστατα. Το σώμα του, σαν το εργαστήριο του Δρος Καλιγκάρι αντιδρούσε με την παραμικρή υποψία πρέζας και οπιούχων. Οι πόνοι έφευγαν με το φαΐ. Δύο χρόνια πριν, μαγαζάτορας έξω από το Αργοστόλι. Όλα κομμένα. Όλα καμμένα.

Πήγαν για ουζάκι με τον αδερφό του στην Πλάκα. Τα γνωστά που κάνουν συνήθως οι διεσπαρμένοι. Έτρεξε για τη σύνταξη. Έτρεξε να φτιάξει τα δόντια του. Στον Καναδά ο οδοντίατρος είναι απλησίαστος. Κάποια ανύποπτη στιγμή, σήκωσε το τηλέφωνο και σχημάτισε τον αριθμό που είχε αντιγράψει από το email. Κανόνισαν το ραντεβού με μια μικρή δυσκολία. «Δεν θέλω να ενοχλήσω», επαναλάμβανε.

Τη βραδιά που όλος ο κόσμος έβλεπε ποδόσφαιρο, εκείνος έβλεπε 13 χρόνια να περνούν από μπροστά του. Έπινε μπύρες και άκουγε προσεκτικά. Κάποτε, ψέλλισε, «είμαστε άνθρωποι. Πάνω από όλα είμαστε άνθρωποι». Όταν έφαγε την πρώτη γροθιά στα μούτρα, δεν κατάλαβε τι ακριβώς συνέβη. Στη δεύτερη ήξερε πολύ καλά πως είναι να μην θέλεις να ενοχλήσεις έναν άνθρωπο, αλλά τελικά να πετυχαίνεις το αντίθετο. Τρίτη γροθιά δεν υπήρξε. Πατέρας και γιός στέκονταν αγκαλιασμένοι κλαίγοντας ο ένας στα χέρια του άλλου. Στο ίδιο ακριβώς σημείο της Αθήνας, στην ίδια ακριβώς πλατεία, στο ίδιο καφενείο που είχαν πει αντίο.

Ανεβαίνοντας τα σκαλιά του αεροπλάνου, μέρες μετά, έσφιξε, μέσα στην άδεια από χρήματα τσέπη του, τη φωτογραφία ενός μωρού . Έτριξε τα ολοκαίνουρια δόντια του και δάκρυσε.


* below zero

The man behind the voice

Don LaFontaine, 67 ετών. Πρόκειται για την πιο αναγνωρίσιμη φωνή του Hollywood και, ως εκ τούτου, μια από τις πλέον αναγνωρίσιμες στον κόσμο. Είναι αυτή η βαθεία, βροντερή φωνή που εκφωνεί τα trailer των περισσότερων Αμερικάνικων Ταινιών, ξεκινώντας με τη φράση "In a World...".

Στα credits του συγκαταλέγονται πάνω από 5.000 κινηματογραφικά trailer και 750.000(!) διαφημιστικά και άλλα promo. Λέγεται ότι μπορεί να φτάσει και τα 35 voice overs την ημέρα, ενώ εκτός από τον 7 ψήφιο ετήσιο μισθό, διαθέτει φοβερή αίσθηση του χιούμορ, λίμο και σοφέρ, για να μη σπαταλάει τον χρόνο του στο παρκάρισμα, πηγαίνοντας από δουλειά σε δουλειά.


Απολαύστε τον, στο πρώτο διαφημιστικό που εμφανίζεται αυτοπροσώπως:

Series 60 goes 'touch'

Αρχίσαν τα όργανα... H Nokia αποκάλυψε εχθές, 16/10, την υποστήριξη λειτουργιών αφής στις συσκευές με λειτουργικό Series 60.

Δείτε τι ωραία που γειώνει την κλήση η τύπισσα στο 01:18.

[πηγή]

fun, anyone?

Madonna mia!

Ε, ναι λοιπόν! It's the end of the (music) industry as we know it. Μετά την ψιλοριζοσπαστική κίνηση των Radiohead και των Nine Inch Nails, να γίνουν κυρίαρχοι των δικαιωμάτων της μουσικής τους μακριά από δισκογραφικά συμβόλαια (κίνηση που ακολούθησαν οι Oasis και ο Jamiroquai!), έρχεται η σειρά της Madonna. Η 'queen of... whatever' υπέγραψε συμβόλαιο ύψους 120 εκατομμυρίων δολαρίων με την Live Nation, μια εταιρεία άσχετη με τη δισκογραφία (και σχετική με live promotions...), αφήνοντας πίσω την πολύχρονη συνεργασία της με την Warner Music.


[via]

Nine Inch News

Η Δισκογραφία ζει μεγάλες στιγμές. Πριν ακόμα κοπάσει ο θόρυβος της δικαστικής "νίκης" της RIAA έναντι μητέρας-πειρατή στην Αμερική και μετά την ευρεία αποδοχή της ράντικαλ κίνησης των Radiohead να διαθέσουν απευθείας το νέο τους l.p. στο κοινό μέσω internet (πέραν του ντόρου που έγινε, τι λέει; το έχει ακούσει κανείς;), δείτε τι ανακοίνωσε εχθές ο Trent Reznor στο επίσημο σάιτ των NIN :

08 October 2007: Big News
Hello everyone. I've waited a LONG time to be able to make the
following announcement: as of right now Nine Inch Nails is a totally
free agent, free of any recording contract with any label. I have
been under recording contracts for 18 years and have watched the
business radically mutate from one thing to something inherently very
different and it gives me great pleasure to be able to finally have a
direct relationship with the audience as I see fit and appropriate.
Look for some announcements in the near future regarding 2008.
Exciting times, indeed.

posted by Trent Reznor at 10:45 AM. 742 Comments

Psy-λικά Κυριακάτικα

Την έχει τη ζεστούλα του για Οκτώβρη και τα φύλλα στη συκιά ακόμα δείχνουν ακμαία αντί για κίτρινα, όπως θα ήταν αναμενόμενο. Η κυριούλα στο ψιλικατζίδικο είχε τραπέζι στα μελλοντικά της πεθερικά. "Ετοιμαζόμαστε να τον δέσουμε το μεγάλο". Από τη χαρά (και την κούραση) δεν μπορεί να δώσει ούτε ρέστα. Πόσες γειτονιές σε αυτή την αστική χοάνη...

Τα πιτσιρίκια, δικά και ξένα, έχουν έξοδο μετά θεαμάτων: ταχυδακτυλουργός, κλόουν και Καραγκιόζης. Πρωινή παράσταση τρία σε ένα. Στις κυριακάτικες εφημερίδες τα πράγματα δεν διαφέρουν και πολύ. Ο Σλάβοϊ Ζίζεκ, συνυπάρχει με το δράμα της οικογένειας κούγια, ο Μπρικνέρ με τον Άδωνι και ου το καθεξής. Και το επιστέγασμα όλων, η διαφήμιση στη σελίδα επτά (την τυχερή) του Βήματος:



Μια εικόνα, χίλια στερεοτυπα.

Love's a Real Thing

Αυτό τον τίτλο μου υπαγορεύει η σημερινή, παρασκευιάτικη διάθεση αλλά και μια πολύ καλή συλλογή της Luaka Bop του 2004 (αρχαιότητα) που έπεσε στα χέρια μου. Οι "Funky Fuzzy Sounds of West Africa" και συγκεκριμένα οι Super Eagles από την Gambia, δείχνουν το δρόμο προς το Σαββατοκύριακο!

super eagles - Love's a Real Thing


P.S. Καινούριο 'obscured by clouds', εδώ!


Bonus Update: To groovy video του κομματιού Minsato Le, Mi Dayihome που ανοίγει τη συλλογή:

Εκδημοκρατισμός της Γνώσης

...και ολίγη από διαφήμιση και P.R.


Το Berkeley, ανοίγει το δικό του κανάλι στο YouTube, όπου θα προβάλλει βιντεοσκοπημένες διαλέξεις των παραδόσεων σε ένα κάρο μαθήματα.

Boing Boing tv!

Το αγαπημένο Boing Boing, τώρα σε full color. Μέσω του νέου του παραρτήματος Boing Boing tv. Γουστάρω web 2.0!

Xeni Jardin, in case you're reading this, I kiss you.

future of web apps

Εδώ συζητιέται και σχεδιάζεται το μέλλον του web! Σχεδόν όλα τα events (workshops, σεμινάρια, ομιλίες) είναι sold out.

Συμμετέχουν τα καλύτερα παιδιά [Michael Arrington, Matt Mullenweg, Dave Morin, Om Malik, Kevin Rose, Derek Powazek, Dick Costolo κ.α.]
και μερικές...εταιριούλες [Yahoo! Ocado, BBC, Conchango, Glasses Direct, eBay, Reed Business Information, Dresdner Kleinwort, Zebtab, lastminute.com, BT, Bournemouth University, Nottingham, Sony Computer Entertainment, MSN UK, SeeSaw, Nokia, ShareMonkey.com, .net magazine, Virgin America, Associated Press, Sun Microsystems, Moo.com, News International, TripAdvisor, AOL, Intel, Airside, Yamaha R&D, Alienware, Wacom, The Open University, Skype, O2, Apple Inc, The Guardian, Microsoft, Barclaycard, Orange, IBM, Aardvark Media, Channel 4, Vodafone κ.α.]

Μπιγιέλι

Πίστευα πως όλα τα δύσκολα γονεϊκά της προνηπιακής περιόδου τα περάσαμε με τις μικρο-αρρώστιες της Ναταλίτσας μέσα στο 2007 μέχρι που, για μια πληθώρα λόγων, έπρεπε να τη στείλουμε για πρώτη φορά σχολείο. Στον παιδικό. Έναν decent δημοτικό Παιδικό Σταθμό, ανάμεσα στους πέντε – έξι άθλιους των μικροαστικών βου-που, που τον βρήκαμε με τα χίλια ζόρια.

Η πρώτη μέρα πέρασε σχετικά ήρεμα. Μέχρι να συνειδητοποιήσει ότι είναι μόνη της ανάμεσα σε 20 παιδάκια που έσκουζαν και 3 δασκάλες που προσπαθούσαν να τα φέρουν βόλτα, είχαμε ήδη επιστρέψει για να την παραλάβουμε. Από τη δεύτερη μέρα και μετά ξεκίνησε ο Γολγοθάς. «Γιε χέλω 'χολείο!» συνοδευόμενο από γοερά κλάματα και γράπωμα από το μηρό κατά την παράδοση, ήταν το πρωινό μου soundtrack. Παρά τις προσπάθειες μας να της εξηγήσουμε τα ‘πρέπει’, τα υπέρ, την αξία της φιλίας, της γνώσης, της ... πάλης των τάξεων, παρά τα «πρώτη στο σχολείο - πρώτη στον αγώνα» παρά την Ντόρα τη μικρή εξερευνήτρια, και δενξερωγωτιάλλο, η Ναταλία ανένδοτη. «Γιε χέλω 'χολείο!»

Ώσπου, τη Δευτέρα που μας πέρασε, το κλάμα κόπηκε μαχαίρι. Τα μικροπαράπονα διατηρήθηκαν, αλλά ο οδυρμός που ζήσαμε για δύο εβδομάδες πέρασε ανεπιστρεπτί. Εύλογα αναρωτήθηκα τι μπορεί να έπαιξε ρόλο σε αυτή την αλλαγή, εκτός από την προσαρμογή της στο περιβάλλον του παιδικού.

Σήμερα που ετοιμαζόμασταν να φύγουμε κατάλαβα. Μέχρι να φτάσουμε στο αυτοκίνητο η μικρή τραγουδούσε –στο fast forward- το Χοντρό Μπιζέλι με ένθετα του τύπου «‘ακούχιουμε μπαμπά».

Η Λιλιπούπολη, αυτό το διαχρονικό αριστούργημα που- δόξα την ώρα και τη στιγμή- είχαμε ακούσει με προσήλωση στο αυτοκίνητο την Παρασκευή, είχε κάνει το θαύμα της, γεμίζοντας τη μικρή ανυπομονησία για μια ακόμα ακρόαση, τόσο ώστε ξεχνάει τη διαδικασία. «Μπιγιέλι μπαμπά»!

Φερφορζέ Σαββ/κύριακο

wtf?

Genpets. Ένα ακραίο, επιστημονικοφανές art project. Πάντως, μετά το shock treatment, καταλαβαίνει κανείς πως κάτι θέλει να αποδείξει ο καλλιτέχνης.

found @

μ' ετούτα και μ' εκείνα...

...φτάσαμε ως την Κίνα!

To poster με τις επιτρεπόμενες και απαγορευμένες εκφράσεις ενός πωλητή προς τον δυτικό πελάτη, σε κεντρικό κατάστημα της Silk Street του Πεκίνου, χαρίζει ένα νέο νόημα στο tag 'Πυρετώδης Προετοιμασία'. (Για τους Ολυμπιακούς του 2008)

cineρημάδια

Τελείωσε το 30 φεστιβάλ ταινιών Μικρού μήκους της Δράμας. Στο Δελτίο Τύπου υπ. αριθμόν 05α υπό υον τίτλον : "Βραβεία ΕΤΕΚΤ – Ο.Τ." (μου διαφεύγει -alas!- ο αριθμός πρωτοκόλλου) λέει:
[...]
2. Στην κατηγορία Έλληνες του Κόσμου, η Επιτροπή με μεγάλη της έκπληξη και λύπη, διαπιστώνει ότι φέτος οι διαγωνιζόμενες ταινίες είναι κατώτερες των προσδοκιών της. Για τον λόγο αυτό αποφάσισε ομόφωνα να μην απονείμει το βραβείο αυτό.

3. Στην κατηγορία Ντοκιμαντέρ: Η Επιτροπή δυστυχώς γι άλλη μια χρονιά διαπιστώνει την έλλειψη πολιτικής για την παραγωγή ικανού αριθμού ταινιών της συγκεκριμένης κατηγορίας, προσθέτει δε, ότι άλλα είδη οπτικοακουστικής παραγωγής υποκαθιστούν το είδος. Για τον λόγο αυτό, η Επιτροπή αποφάσισε ομόφωνα να μην απονείμει το βραβείο Ντοκιμαντέρ.
[...]

και τελειώνει λέγοντας:

Τέλος, η Επιτροπή:

1. Με αφορμή τη συμπλήρωση 30 χρόνων λειτουργίας του Φεστιβάλ Δράμας, θα ήθελε να επισημάνει την ανάγκη τροποποίησης του κανονισμού λειτουργίας του Φεστιβάλ και προσαρμογής του στα σημερινά δεδομένα.

2. Να καταγγείλει τις μεθοδεύσεις για την αλλοίωση της φυσιογνωμίας του Τμήματος Κινηματογράφου του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης, κατά παράβαση του ιδρυτικού του νόμου.

Επίσης, η ΕΤΕΚΤ δηλώνει ότι θα συμπαρασταθεί στους φοιτητές του Τμήματος -με όλους τους τρόπους που οι ίδιοι κρίνουν αναγκαίους- για την επίλυση των προβλημάτων τους.

Ρε guys, τι γίνεται με τον ελληνικό κινηματογράφο;

UPD: Μια πολύ καλή, εκτενής παρουσίαση του Φεστιβάλ, από το Ο Comments, εδώ.

ηχομιμητικόν

ΜΠΛΟNΓΚΞΖ!

Ένας όρος που ξεφτάει και χάνει το νόημά του από την επανάληψη, δέχεται αρνητικά φορτία, φοράει 5 καπέλα ταυτόχρονα, εμπνέει, εκπλήσσει, επαναπροσδιορίζεται.




...για τα τρία χρόνια στα μπλονξκγζ.

iRAN

* Φαντάσου λοιπόν ότι ξυπνάς ένα πρωί, ανοίγεις τον υπολογιστή σου με τον καφέ στο χέρι και αντικρίζεις στην οθόνη σου αυτό:
[Εδώ ολόκληρη η ιστορία]

* Και, επιπρόσθετα, το μόνο που λειτουργεί με ελεύθερη πρόσβαση είναι αυτό. T-error.

bullet in your head

- Το Χαμηλότερο Ποσοστό του ΠΑ.ΣΟ.Κ. μετά το '77.
- Το Χαμηλότερο Συνολικό/Αθροιστικό ποσοστό των δύο "μεγάλων" κομμάτων.
- Η Μεγαλύτερη Μείωση Ποσοστού κυβερνητικού κόματος μετά την μεταπολίτευση.
- Το Υψηλότερο Συνολικό/Αθροιστικό Ποσοστό της αριστεράς μετά το 13,1 του 1989.
- Οι ψηφοφόροι του ΛΑ.Ο.Σ. προέρχονται ως επί το πλείστον από τα ανώτερα/-τατα μορφωτικά στρώματα.

Αυτά*. Σε τέσσερα χρόνια πάλι. Μέχρι τότε 'ζητείται ελπίς'.

* Με βάση τα exit polls

Συννεφιασμένη Κυριακή

Θα σας εξαφανίσω!

We Got a wii_nner

Επισήμως πλέον [+ εδώ, κι εδώ], το Wii της Nintendo είναι η πρώτη σε πωλήσεις 'next-gen' παιχνιδοκονσόλα, παγκοσμίως.
(-και ουχί παιχνιδο-κομολί... -έλα κάτσε φρόνιμα...)






Graph by: RegHardware

The Prince formerly known as Artist

Ο πρίγκηψ που διένειμε το τελευταίο του CD σαν giveaway κυριακάτικης εφημερίδας (σαν statement, άραγε;), απείλησε ότι θα κάνει μηνύσεις κατά του YouTube, του Pirate Bay, του eBay (η είδηση για μήνυση κατά του Κώστα Μπέη ελέγχεται ως ανακριβής...) στα πλαίσια μιας νομικής πρωτοβουλίας με σκοπό την "ανάκτηση[sic] του internet".

rock 'n' poll

Προτείνουν γκερίλα απαντήσεις στα exit polls. Δείτε κι αυτό.

Indiana Jones and the Kingdom of the crystal scull

Οι παραγωγοί γνωρίζουν πριν από εμάς ότι θα 'μασήσουμε' με την καινούρια τους επένδυση. Ακόμα και χωρίς τον σερ Κόνερι και το αξιοπρεπές "όχι" του. Η γενιά που πρωτοείδε τον indy στο σινεμά και στις VHS, είναι πλέον το ισχυρό αγοραστικό κομμάτι της πίτας. Γνωρίζουν ήδη ότι αυτή η γενιά θέλει να αναβιώσει -στα πλαίσια ενός ατέρμονου παλιμπαιδισμού- τα kicks των πρώτων multiplex και των συνοικιακών κινηματογράφων, αλλά και να γνωρίσει τον παιδικό/εφηβικό της ήρωα, στα παιδιά της. Γνωρίζουν ότι θα πουλήσει το merchandise και τα box sets. Η τέταρτη συνέχεια της αγαπημένης 'τσιχλόφουσκας' επιστρέφει για τα καλά, με τον πιο λούτρινο τίτλο στην ιστορία του φραντσάιζ.

William Gibson Les Paul

Με αφορμή την έκδοση του καινούριου βιβλίου του με τίτλο "Spook Country", ο συντάκτης της Washington Post, Joel Garreau, κάνει μια απίστευτη συνέντευξη στον συγγραφέα William Gibson.

[πηγή]

33

Σήμερα.

[Withnail (totally drunk): We want the finest wines available to humanity. And we want them here, and we want them now!]

SEE YOU IN HELL, MY DARLING

Νίκος Νικολαΐδης R.I.P. [1939 - 2007]

Oι νέοι θεατές μ' αγαπούν, όχι γιατί είμαι "οργισμένος", όπως μερικοί ισχυρίζονται, αλλά γιατί οι ταινίες μου δεν τους απαγόρεψαν ποτέ να με αμφισβητήσουν και ακόμα γιατί με επιμονή αρνήθηκα -γεγονός που το εκτίμησαν- τα δεκανίκια που σε τιμή προσφοράς διανέμει χρόνια τώρα η "καθώς πρέπει" Eυρωπαϊκή προοδευτική διανόηση. Aρνήθηκα αυτό το παιχνίδι της προσφοράς και της τρομοκρατίας, έστω και αν προερχόταν καμμιά φορά από τους θεατές, γιατί ήταν ένα παιχνίδι εξουσίας, μια κρατική άποψη για το σινεμά και είναι γνωστό βέβαια πως το κράτος δεν πάει ποτέ σινεμά.

Oσο για το "οργισμένος", δεν το δέχομαι σαν χαρακτηριστικό μου από την στιγμή που οι συχνότητές μου γέμισαν παράσιτα από διάφορους κάλπηδες που δίνουν συνεντεύξεις (κάθε εβδομαδιαίο ιλλουστρασιόν πρέπει να φιλοξενεί ή και να συντηρεί έναν τέτοιο) και βρίζουν τους πάντες και τα πάντα, δεν έχουν να προτείνουν κάτι τι και διεκδικούν ένα χώρο ιδιαίτερο και καθαρό που σίγουρα δεν τους ανήκει και δεν τον εκφράζουν.
Tελικά όλοι αυτοί οι "απροσάρμοστοι" συγκροτούν ένα μέρος του συστήματος που ενεργεί σαν προπέτασμα καπνού για να μπορούν από πίσω να δουλεύουν ανενόχλητοι οι κρατικοί μηχανισμοί. Kαι αλλοίμονο στους κάποιος γνήσιους που πέφτουν στην παγίδα του "επώνυμου" χωρίς ποτέ να αναρωτηθούνε ποιά κέντρα αποφάσεων τους κόλλησαν την ταυτότητα του επώνυμου μοναχικού, οργισμένου, καταραμένου αναρχικού κ.τ.λ... Eρώτημα που θα προβάλλει αμείλικτο μπροστά τους απ' τη στιγμή που θα ανακαλύψουν πως το επώνυμο μπορεί να πουλάει, αλλά πουλιέται κιόλας.

N.N. (Αυτόγραφο)



Aντίο 'Οργισμένε' Βαλκάνιε!

big bro

"Όπως αναφέρεται σε αναφορά της Σκότλαντ Γιαρντ από τον Ιανουάριο του 1942, ο συγγραφέας της Φάρμας των Ζώων, του 1984 και του Μεγάλου Αδερφού είχε «προχωρημένες κομμουνιστικές αντιλήψεις», χωρίς όμως να ξεκαθαρίζει τι ακριβώς σημαίνει αυτό."

Ο συντάκτης του παραπάνω μήπως μπορεί να μας ξεκαθαρίσει ποιο ακριβώς είναι το βιβλίο του Orwell, με τίτλο o "Μεγάλος Αδερφός";

"You press the button, we do the rest"

Σαν σήμερα, το 1888 ο George Eastman, πατεντάρει τη φωτογραφική μηχανή που χρησιμοποιεί φιλμ -προπάππο των SLR- και καταχωρεί το brand "Kodak".

"I devised the name myself. The letter 'K' had been a favorite with me -- it seems a strong, incisive sort of letter. It became a question of trying out a great number of combinations of letters that made words starting and ending with 'K.' The word 'Kodak' is the result."


[πηγή]

2

...για την Ναταλίτσα μας που σήμερα γίνεται 2.
Μακάρι οι μοναδικές φλόγες που θα νιώσει να είναι εκείνες της ψυχής και του νου της. Φλόγες δυνατές. Ικανές να αλλάξουν αυτό τον κόσμο που δύει.

Κ. Βήτα - 2

david lynch

O υπεύθυνος για το 1o online μετεωρολογικό δελτίο του Los Angeles και μεγαλύτερος σκηνοθέτης όλων των εποχών (για το contrast το αναφέρω), david lynch, λυντσάρει το φιλμ και στρέφεται στα ψηφιακά μέσα, αποκαλύπτει μια μυστική συνομιλία του με τον Τζορτζ Λούκας, απενοχοποιεί με δυο κουβέντες τα blockbuster και λέει το μακρύ του και το κοντό του σε μια συνέντευξη-παραπόταμο, στο σάιτ του MTV.

Prison Break Season 3

[Μόνο για "αρρωστάκια" - UPDATED working link]

Δείτε εδώ τα πρώτα 16 λεπτά και 24" του πρώτου επεισοδίου (τίτλος: 'Orientación') του τρίτου κύκλου της σειράς Prison Break.

Amplified Emotion

"Νοσταλγώ μόνο δύο περιόδους στη ζωή μου: όταν ήμουν και στις δύο περιπτώσεις ένα άγνωστο πρόσωπο, και το στοιχείο της εξαφάνισής μου ήταν εντελώς ισοβαρές με την παρουσία μου. Την πρώτη ακριβώς μετά τον Πόλεμο, όταν μεγάλες ομάδες ξεχυνόντουσαν στους δρόμους κι εγώ ήμουν μια απίθανη μονάδα όλως ανυποψίαστη· και άλλη μια φορά, στην Καλιφόρνια, το 1968. [...] Θυμάμαι ακόμα τη λεωφόρο Κάνυον, τότε το '68, που έδενε τα βουνά του Χόλυγουντ, γεμάτη σπίτια νέων που συζούσαν, που το βράδυ έπαιζαν μουσική, μοίραζαν το Free Press, ενταγμένοι στο νεανικό κίνημα με την πρώτη πολιτική συνείδηση. Έγινα τότε φίλος με το συγκρότημα των Jefferson Airplane κι έφυγα μαζί τους, χάθηκα για 6 μήνες μες στο Λος Άντζελες, το πνιγμένο στα ινδικά αρώματα." (Απόσπασμα από τη συνέντευξη του Μ. Χατζιδάκι στο Στάθη Τσαγκαρουσιάνο, από το πρόσφατο βιβλίο του δεύτερου με τίτλο "Αντίο Παλιέ Κόσμε", που αποτελείται από '21 σπάνιες συνομιλίες με αξιοσημείωτους ανθρώπους').

* * *
[...]It's the late sixties. Three brothers, Doug, Daryl and Dennis Dragon are living in Malibu, surfing and gigging around the Los Angeles area and having their minds blown by the music of The Beatles, Hendrix and The Doors. The multi-instrumentalist sons of a symphony conductor and an opera singer, the Dragon brothers decide it's time to create their own psychedelic soul/rock masterpiece. A high school friend of Dennis, Donn Landee, is working as a recording engineer at Sunwest Recording Studios in Hollywood and they begin to go there to put tracks down in "off time" often working from 3am, when they finish their regular gigs, until morning.

They call the sessions "Blue Forces Intelligence" find themselves layering their instruments in new ways, adding deep, bassy vocal lines and then ramming them up against falsetto harmonies, adding organs and space age sound effects, recording spirituals and pop and crazy rock opera. The effect is increasingly spacey and weird, but also funky - a missing link between new directions others are exploring in jazz and soul as well as rock music.

Unfortunately, the suits at the West Coast offices of the major labels aren't ready, complaining that they don't hear a hit. After shopping the record, now called just "BFI", for a few months, the boys become disillusioned and focus instead on their session work.[...] Jump on 37 years. Strictly Kev/DJ Food, influential mixologist and designer for Ninja Tune and obsessive record collector - picks up a new batch of vinyl from a record dealer he knows. In amongst them is a 500-run private pressing of the soundtrack to a surf movie called "A Sea For Yourself". On it is a track called "Food For My Soul" by a band called the Dragons. Kev being a fan of all possible food-based puns and currently putting together the mix for his new "Solid Steel" mix cd for Ninja, drops the needle on the groove.

What he finds amazes him - a true psychedelic original from a band he's never heard of. Using his extensive contacts in the world of vinyl mania, he manages to track Dennis Dragon down. He emails him, asks him if he can include "Food For My Soul" on the mix. Sure, says Dennis. There's a whole album of the stuff if he's interested. Dennis checks. Donn still has the master tapes. He converts them to mp3 and emails them to Kev. Kev is blown away. He forwards them to Ninja Tune. Ninja Tune think it's a scam. But then they listen. And they listen again. And then, after nearly forty years sitting on a recording engineer's shelf, Ninja Tune decide to release "BFI".


The Dragons - Amplified Emotion

εκλο_yess

αφιερωμένο

a_dubstep_farewell

Αυτά. Ραντεβού το Σεπτέμβρη. Μέχρι τότε, επιτρέψατέ μου να σας τρατάρω δωράκι φρέσκο και καλοκαιρινό. Σαν βανίλια-υποβρύχιο.









Υλικά:
Intro By Ras T-Weed
Makossa and Megablast - Kunuaka Feat Subrinah (G-Stone)
LCD Soundsystem - North American Scum (Onastic Dub Rmx) (EMI)
Luke Envoy - Honour Kill (Hotflush Recordings)
Loefah - Disko Rekah (Deep Medi Musik)
Dubchild - Warnin' Dem (Storming Productions)
Skream - Midnight Request Line (Tempa Records)
Leftfield Feat Djum Djum - Afro Central
Skream - Chest Boxing (Tempa Records)
Coki - All Of Sudden (Deep Medi Musik)
Amon Tobin - Big Furry Head (Ninja Tune)
Sweet N Candy - Unbreakable (Dumb-Unit)
Jeremy P Caulfield - Nude Beach (Dumb-Unit)
Steve Reich - Music for 18 Musicians (Ruoho Ruotsi's Pulse Section Dub Remix) (Nonesuch)
Dhafer Youssef - 27th Century Ethos (Jazzland)
Monolake - Plumbicon Epilogue (Imbalance)
Das Etwas - Kennys Dope Effects
Perrey-Kingsley - Unidentified Flying Object (Vanguard)
Steve Reich - Come Out (Nonesuch)

Something wicked this way comes

Η ShenZhen, η κινεζική μάνα-πόλη της τεχνολογίας με τους ταχύτερους ρυθμούς ανάπτυξης στον κόσμο και τα 8+ εκατομμύρια κατοίκους, είναι το τελευταίο μέρος που πάει ο νους μου μόλις ένα γκατζετάκι 'made in China' έρχεται σε επαφή με την όραση την ακοή ή την αφή.
Αυτό, πριν δω το eye-opening slideshow που δημιούργησε και αφηγείται ο James Fallows, συντάκτης του The Atlantic, που μας μεταφέρει την δυστοπική (για ορισμένα δυτικά μάτια) ατμόσφαιρα που επικρατεί στην πόλη, τις αγορές, τα εργοστάσια και το λιμάνι της.

co_incidenza

...μόλις τώρα είδα αυτό.

Michelangelo Antonioni r.i.p. Την ίδια μέρα με τον Bergman. Την ίδια μέρα του post με την αφίσα από το blow-up!
Τα δύο ιερά τέρατα του κινηματογράφου, σαν συνεννοημένοι, πέταξαν από επάνω τους κάθε γήινη ρετσινιά κι έφυγαν μαζί προς κάποια άγνωστη κατεύθυνση.

Πόλσκι μούβι αρτ

Ειλικρινά, δεν ξέρω τι έβαζαν στον καφέ των Πολωνών art directors που εργάζονταν στα ατελιέ των εγχώριων εταιρειών διανομής ταινιών, αλλά η δουλειά που παρήγαγαν (και προσάρμοζαν) για τα πόστερ τους, είναι πραγματικά εξαιρετική. Σχεδόν subliminal!

(Συλλογή agreyspace)










[M. Antonioni's Blow Up, 1970] {πηγή}

Ονοματολογία προϊόντων ΙΚΕΑ

Επειδή είναι Κυριακή μεσημέρι κι έχω αγκιστρωθεί στο Prison Break (1ος Κύκλος, 19ο Επεισόδιο - ότι και να πεις έχεις δίκιο. Διαστροφή!) είπα να κάνω κι εγώ ένα... break για να χαλαρώσει ο εγκέφαλος. Τι καλύτερο από το να αποκωδικοποιήσω τη μέθοδο ονοματολογίας που χρησιμοποιούν τα ΙΚΕΑ για να 'βαφτίσουν' τα κουβαδάκια τουαλέτας, τις ραφιέρες και όλα αυτά τα χιλιάδες (φτηνά, φασόν) προϊόντα που διαθέτουν μέσω των καταστημάτων τους σε όλο τον κόσμο.

Ευτυχώς το έκανε κάποιος άλλος για εμένα. Τώρα μένει να βρω σε τι θα μου χρησιμέψει αυτό το info-trash. (Πάντως σίγουρα δε θα το χρησιμοποιήσω στην απόδρασή μου από το bunker μου, ούτε θα τo κάνω ταττού - μπλουζάκι.)