Oct 19, 2007

Μπιλοζίρια *

Άφησε τη δουλειά του, τη γυναίκα του και τα δυο του παιδιά και ήρθε από τον Καναδά στην Αθήνα. Έδωσε 1500 δολάρια για τα εισιτήρια, με την ελπίδα ότι θα τα πάρει πίσω στο πολλαπλάσιο από την κληρονομιά την οποία θα αποδεχόταν μέσω συμβολαιογραφικών πράξεων. Ένα άγονο κομμάτι γης στην Κεφαλονιά, που έχασκε κοντά στην Αγία Ειρήνη, καταραμένο.

Μπήκε στην αρχαία μονοκατοικία στους Αμπελόκηπους απόγευμα, ακροπατώντας σαν δοσάς. Εκεί τον περίμενε η μάνα του. 89 χρονών ίσα που μπορούσε να συντηρήσει τον εαυτό της και παρ' όλα αυτά της είχε κληρώσει να φροντίζει και τον άλλο της γιο. Ένα 45χρονο τζάνκι στα τελευταία του. Όλα εδώ πληρώνονται. Ήταν ο χαϊδεμένος καρπός του έρωτά της με έναν γείτονα δάσκαλο, την ασπρόμαυρη δεκαετία του '60. Ο άντρας της στο Βασιλικό Ναυτικό, τότε... γάμησέ τα, μεγάλη ιστορία. Ο τρίτος της, είχε φύγει για το Μόντρεαλ το '68 και την είδε για μία και μοναδική φορά όταν ήρθαν τούμπα τα νούμερα, το '86. Πέθανε το '06.

Όταν τον είδε να μπαίνει φορτωμένος, σαν να εξαχνώθηκε για λίγο το γήρας από τα μάτια της. Είχε να τον αντικρύσει τρία χρόνια. Πόσες φορές θα τον έβλεπε ακόμα. Ο αδερφός του, μισοκοιμισμένος στον καναπέ, γύρισε το κεφάλι προς το μέρος του και του έγνεψε. Είχε παχύνει πολύ το τελευταίο διάστημα, από τα χάπια και τα υποκατάστατα. Το σώμα του, σαν το εργαστήριο του Δρος Καλιγκάρι αντιδρούσε με την παραμικρή υποψία πρέζας και οπιούχων. Οι πόνοι έφευγαν με το φαΐ. Δύο χρόνια πριν, μαγαζάτορας έξω από το Αργοστόλι. Όλα κομμένα. Όλα καμμένα.

Πήγαν για ουζάκι με τον αδερφό του στην Πλάκα. Τα γνωστά που κάνουν συνήθως οι διεσπαρμένοι. Έτρεξε για τη σύνταξη. Έτρεξε να φτιάξει τα δόντια του. Στον Καναδά ο οδοντίατρος είναι απλησίαστος. Κάποια ανύποπτη στιγμή, σήκωσε το τηλέφωνο και σχημάτισε τον αριθμό που είχε αντιγράψει από το email. Κανόνισαν το ραντεβού με μια μικρή δυσκολία. «Δεν θέλω να ενοχλήσω», επαναλάμβανε.

Τη βραδιά που όλος ο κόσμος έβλεπε ποδόσφαιρο, εκείνος έβλεπε 13 χρόνια να περνούν από μπροστά του. Έπινε μπύρες και άκουγε προσεκτικά. Κάποτε, ψέλλισε, «είμαστε άνθρωποι. Πάνω από όλα είμαστε άνθρωποι». Όταν έφαγε την πρώτη γροθιά στα μούτρα, δεν κατάλαβε τι ακριβώς συνέβη. Στη δεύτερη ήξερε πολύ καλά πως είναι να μην θέλεις να ενοχλήσεις έναν άνθρωπο, αλλά τελικά να πετυχαίνεις το αντίθετο. Τρίτη γροθιά δεν υπήρξε. Πατέρας και γιός στέκονταν αγκαλιασμένοι κλαίγοντας ο ένας στα χέρια του άλλου. Στο ίδιο ακριβώς σημείο της Αθήνας, στην ίδια ακριβώς πλατεία, στο ίδιο καφενείο που είχαν πει αντίο.

Ανεβαίνοντας τα σκαλιά του αεροπλάνου, μέρες μετά, έσφιξε, μέσα στην άδεια από χρήματα τσέπη του, τη φωτογραφία ενός μωρού . Έτριξε τα ολοκαίνουρια δόντια του και δάκρυσε.


* below zero

buzz it!

18 comments:

greekgaylolita said...

H Zωη και το Ριγος υπο τον Ζοφο του Μηδενος
(καμμια φορα ακομα και below,τα Δακρυα ραγιζουν το Ρεκβιεμ και τ'Ονειρο αναδυεται)

Spyros_VJ said...

Η λέξη-κλειδί είναι 'ζωή'. Ευχαριστώ για το υπέροχο σχόλιό σου, ggl.

Old Boy said...

Kαταπληκτικό.

m.hulot said...

α, ρε φίλε...

Anonymous said...

Με συγκίνησες πολύ.
Πάρα πολύ.

LaVieBohemie said...

Mou eftiakses ti mera file... Vasika lathos, eftiakses mia mera.

Anonymous said...

siga siga..mou efyge mia pordi..sygkiniithika

Stratos Bacalis said...

Ότι και να πω θα είναι λίγο...ευχαριστώ.

Anonymous said...

Jezus boy...
You fucked me up...

Anonymous said...

me epiasan ta zoumia....to xreiazomoun....thanx man.

discolata said...

με συγκίνησες πολύ.
(έγραψα κι έσβησα δέκα προτάσεις, όλες ηλίθιες, η μια χειρότερη απο την άλλη, δε ξέρω τι να πω, άλλο απο τελικά μόνο το κοινότυπο αυτό)

Anonymous said...

Γυρισε για το χρημα το καθηκι. Ουτε για το παιδι του , ουτε για τη μανα του. Για το χρημα...
Οταν μια γυναικα φερνει ενα παιδι στον κοσμο μονη της, ειναι πραγματι μονη της.
Εσεις κυριοι που βρισκοσαστε;
Α να χαθειτε....

Spyros_VJ said...

Ευχαριστώ πολύ όλους σας, για τα σχόλιά σας.

0comments said...

Εμείς ευχαριστούμε!

Eulie Aeglie said...

Δεν ξέρω πώς βρέθηκα εδώ μέσα - απ' το ένα κλικ στο άλλο, ξέρεις. Ούτ' έχω τόσο εύκολα τα δάκρυα. Και δες με τώρα, δεν μπορώ να τα μαζέψω.

Anonymous said...

Η γραφή σας μου ανανέωσε την εμπιστοσύνη στην ελληνική γλώσσα. Πρωτοδιάβασα το κείμενό σας στην Ε, έτσι ανακάλυψα και την ιστοσελίδα. Περιμένω το επόμενο κείμενό σας με πολλή χαρά και με την ελπίδα ότι θα το επιχειρήσετε σύντομα.

Nonia Koussela / Νόνια Κουσελά said...

ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ!!!!!!!!!!!!!!
ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ , ΩΡΑΙΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΓΡΑΦΗΣ... ΘΑ ΘΕΛΑ ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΑ ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΣΟΥ ΑΝ ΘΑ ΕΓΡΑΦΕΣ ΠΟΤΕ.
ΝΑ 'ΣΑΙ ΚΑΛΑ....

ceralex said...

Ήσουν παρών όταν το διάβασα στην ελευθεροτυπία. Ήσουν παρών όταν πρίν κάποια χρόνια σε ρώτησα γι αυτόν. Είσαι παρών σε κάθε τι που παίζει με τις λέξεις. Είσαι παρών σε κάθε συναισθηματική μου εξέγερση. Σ ευχαριστώ φίλε...
Περίμένω με αγωνία κι αλλα κι αλλα κι άλλα...