Αργείοι

Καθισμένος στο internet καφέ του Ξενοδοχείου Μορφέας, στο Άργος. Πολυκοσμία. Οχλαγωγία. Βρέθηκα κατά τύχη στον τόπο συνέλευσης των... σοφών της πόλης, στο παταράκι της καφετέριας. Το σύνολο των ηλικιών της ιδιόμορφης αυτής σύναξης -που μοιάζει με μασωνική στοά- μας πηγαίνει απευθείας στο Βυζάντιο. Τότε που ο Μωριάς ασφυκτιούσε κάτω από τον Τουρκικό ζυγό, or whatever.

Ιστορίες από τις αρχές του προηγούμενου αιώνα. Φιλικά πειράγματα και χαριτωμένες μικροχυδαιότητες μεταξύ των γερόντων. "Ορίστε πως κατήντησε το εμπόριο αγαπητέ. Εννιάμηνες επιταγές δίνουν στο γαμπρό μου". "Δε βαριέσαι". "Αυτός, σκοτώθηκε με τη μοτοσυκλέτα το '55". "Εγώ πηδούσα μόνο όρθιος, άλλα χρόνια τότε". "Όποιος δεν φροντίζει το ζάχαρό του είναι μελλοθάνατος, φίλε μου". "Πως είπαμε οτι σε λένε; Η ρίζα σου κρατάει απ' την τουρκιά". "Από που είσαι εσύ νεαρέ;" και άλλα τέτοια.

Από τις once in a lifetime ευκαιρίες να διασταυρωθούν οι δρόμοι δύο γενεών, από διαφορετικούς τόπους, που τις χωρίζει το χάος.

Σουρεάλα, αγάπη γλυκειά μου.

Ένα ποτηράκι πέφτει κάτω. Χειροκροτήματα. Φωνές. Γούρι! Γούρι!

relief

Όλα καλά. Η Ναταλίτσα έκανε την επέμβαση. Ξύπνησε. Αναπόφευκτα παραπονάκια. Γυρίσαμε σπίτι. All is full of love.

αουτς

Αύριο το πρωί η Ναταλίτσα κάνει την πρώτη της εγχείρηση. Ναι, ακούγεται κάπως, αλλά είναι μια απλή υπόθεση της μιας ημέρας. Κρεατάκια και αμυγδαλές. Βέβαια, άντε τώρα να εξηγήσουμε στο τρίχρονο τι θα πει επεμβασούλα (αναπόφευκτα τα... '-άκια', '-ούλα' κλπ) και ταυτόχρονα να την παλέψουν δυο ενήλικες με τις έννοιες.

Βαθιά ανάσα. 'Ενα 24ωρο είναι, θα περάσει.

πυρ

Πέσαν οι φλόγες. Κάθισε η σκόνη. Οι πολίτες κυκλοφορούν ήσυχοι, πλέον, στις ποτισμένες με χημικά λεωφόρους του κέντρου και στους άσπιλους δρόμους των προαστίων. Η κίνηση επανέρχεται στα κανονικά της επίπεδα. Ο καφετζής της βουλής δεν προλαβαίνει να φτιάχνει τούρκικους και καπουτσίνο. Οι άνδρες των ΜΑΤ ξεκουράζουν τα πιασμένα μέλη τους στη θαλπωρή της κλούβας. Η γλίτσα μετά την προσωρινή της υποχώρηση βρίσκει και πάλι τις γνώριμες γωνίες της στις σκονισμένες lcd οθόνες. Ένας ένας οι φίλοι κάνουν log-in στους instant messengers. Οι ραδιοφωνικοί σταθμοί παίζουν το playlist τους ελαφρώς τροποποιημένο. Χρωματισμένο με πινελιές θλίψης, κι έτσι. Τα ρ/φ σποτάκια συνεχίζουν να διαλαλούν την πραμάτεια. Τα πιτσιρίκια στους παιδικούς σταθμούς παίζουν με τα πλαστικά πιστόλια, τα αυτοκινητάκια και τις κούκλες και σκέφτονται πολύχρωμα. Περιστέρι, Καλογρέζα, Μαρούσι, Αιγάλεω. Ηλεκτρικές σκούπες ρουφούν άπληστα τη σκόνη και σφουγγαρίστρες καθαρίζουν τα πατώματα. Κάποια μάνα αναστενάζει. Ένας μαθητής παίρνει απουσία. Κάποιος άλλος δεν θα ξαναπάρει ποτέ. Μια σφαίρα εξοστρακίστηκε στο θώρακά του και διασπάστηκε σε 10 εκατομμύρια θραύσματα που βρήκαν στο ψαχνό. 10 εκατομμύρια καθρέφτες έμειναν χωρίς είδωλο.

στερεο νοβα . stereo nova

το τελευταίο χτύπημα...


το τελευταίο χτύπημα...


το τελευταίο χτύπημα...


το οριστικό χτύπημα...


Απολάμβανες το μεδούλι μιας πόλης, συμπυκνωμένο, κάτω από μια τεράστια στέγη.

Στο παρτυ της LifO για τα 3 χρόνια κυκλοφορίας της.

Απογειωθήκαμε.

Ευχαριστούμε!