δυσελπίδων

Κατά τύχη στα δικαστήρια. Μάρτυρας. "Με ποιά έννοια άραγε;", μονολογούσα μέχρι να έρθει η σειρά μας. Βγήκα έξω για τσιγάρο, ώσπου να με καλέσουν. Κάποτε έιχα γράψει για το 'τυχαίο πληθυσμιακό δείγμα κάτω από μια στάση λεωφορείου'. Ε, αυτό που συνάντησα εκεί, στο ισόγειο του Κτηρίου 9, ήταν δέκα φορές πιο πέρα. Πιο προχώ. Πιο ντέκα. Πιο ανθρώπινη λοταρία. Πιο φόρτε.

Στα τέσσερα λεπτά που κράτησε το τσιγάρο, σέρφαρα σε τόσα πολλά και ετερόκλητα πρόσωπα, όσα κανονικά θα συναντούσα και θα παρατηρούσα σε 5 επισκέψεις μου στο κέντρο!

Ο αθίγγανος μικροεγκληματίας που μιξοκλαίει κοιτώντας αριστερά δεξιά. Η αλλοδαπή πόρνη που φτιάχνει το καλτσόν της. Ο απατεωνίσκος ιδιοκτήτης κωλόμπαρου που διατάραξε την κοινή ησυχία. Ο παραβάτης του κοκ του χθές που δεν είναι παρά ένας ξεμέθυστος γεράκος, σήμερα. Κι από την άλλη, ο ευτραφής Εισαγγελέας με την πίεση να του κοκκινίζει τα μάγουλα. Η δήθεν συνεσταλμένη, ιντελεκτουέλ, Πρόεδρος. Βλέμμα όλο συγκατάβαση. Ο μπατσάκος με το περπάτημα συγκαμμένου κροκοδίλου. Αισθάνθηκα σαν να βρίσκομαι στο μυαλό του Δημήτρη Ψαθά.

Έσβησα γρήγορα το τσιγάρο. Έκανα μερικές ασκήσεις αναπνοής, απομεινάρι κάτι μαθημάτων υποκριτικής, για να ρίξω την ταχυπαλμία, έβγαλα το τζόκεϊ και μπήκα στην αίθουσα.

- Μάρτυρα, ορκίζεσαι;
- Ορκίζομαι, βρισκόμαστε στο 2009!