πρωινή

Οκτώμισι. Τη βλέπω με τα πρησμένα μάτια της να περιμένει στη στάση το λεωφορείο για να πάει στη δουλειά. Τόσο τυπική γυναικεία ελληνόφατσα. Καστανά μαλλιά. Με το πρησμένο, άυπνο ματάκι της καλά κρυμμένο πίσω από κρέμες και μπογιές. 25-30 χρονών. Έτοιμη για καβγά, όσο έτοιμη και για χάδια. Στη μία άκρη της γλώσσας της το σ' αγαπώ και στην άλλη άκρη το α γαμήσου. Βρέχει και ο δρόμος μπροστά στη στάση έχει νερά. Μαρσάρω μηχανικά, άθελά μου. Τελικά ακούω από τα χείλη της το δεύτερο.