Limassol Street Revisited

Ξανά μανά. Στις 9:οο βάλαμε θερμόμετρο, στις 9:15 έστριβα προς την Αχαρνών από την εθνική με προορισμό το ιδιωτικό νοσοκομείο παίδων. Η 'μεγάλη' έχει μάθει απ' έξω κάθε ζωγραφιά των τοίχων των εξωτερικών ιατρείων. Τώρα λοιπόν που η Ναταλίτσα κάνει τις διακοπές της στο νησί, ήρθε η ώρα να τις μάθει και η μικρή. Θερμόμετρα, κλάμματα, αναμονή, εξετάσεις, αίμα, ούρα, τριών και κάτι μηνών ανθρωπίσκος και πέντε μαντράχαλοι από πάνω να κάνουν τα medical voodoο τους. Και ο πυρετός να μην πέφτει.

Τελειώσαμε κατά τις 01:00. Βγήκαμε με το παιδί στην αγκαλιά, την καρδιά στα πόδια και ένα πάκο χαρτιά εξετάσεων στην τσέπη. Ίωση. Πρωταγωνιστές σε σκηνή από κόμικ. Περπατώντας στη Λεμεσσού, προς το αυτοκίνητο, παραμερίσαμε τα "μπαλονάκια" με τους διαλόγους σε γλώσσες τριών ηπείρων και πέντε θαλασσών, από τα γύρω μπαλκόνια. Μια παρέα Αφρικανών είναι αραχτοί στην είσοδο της πολυκατοικίας, δίπλα στο Πεζώ. Ένας τύπος κουρεύει έναν άλλο. Νεύματα.

- Salut, ca va?
- Comme ci comme ça. Απαντάω.

Εκπλήσσονται ευχάριστα. Παραμερίζουν για να ανοίξουμε την πόρτα να βάλουμε το καλάθι με το μωρό στο πίσω κάθισμα. Ο "κουρέας" με κοιτάζει στα μάτια και μου λέει στα Γαλλικά:

- Είσαι Έλληνας; Είναι η πρώτη φορά που κάποιος μου μιλάει Γαλλικά, όσα χρόνια μένω εδώ.
- Αλήθεια;
- Ναί! Έχεις γεννηθεί εδώ;
- Ναι! Α Ατέν.
- Νικέλ.
- Αλόρ, μπον νουί.
- Α ντεμάν!

Φεύγουμε. Το παιδί στο αυτοκίνητο κοιμάται. Ο πυρετός κάνει μια βουτιά. Ξαγρύπνια. Τα ντεπόν δεν αγγίζουν τον παρθένο στις χημείες οργανισμό του βρέφους. Κλαμματάκια. Ο πυρετός ξανά προς το 39 τραβά. Δροσερό μπάνιο. Ξαναπέφτει. Βγαίνω στο μπαλκόνι να κάνω ένα τσιγάρο. Ένα σύννεφο με προλαβαίνει και φτιάχνει ένα δαχτυλίδι καπνού γύρω από το φεγγάρι.