emeticons

Σαν κακοφτιαγμένα emoticons εμφανίζονται και εξαφανίζονται οι φάτσες στα τηλεοπτικά παράθυρα σε ένα ηλίθιο πανηγύρι που δεν λέει να τελειώσει. Μα πως να τελειώσει όταν οι λυράρηδες που διασκεδάζουν τους πανηγυριώτες έχουν μπροστά τους το χαρτόκουτο δίχως πάτο για τον μποναμά;

Ειλικρινά βαρέθηκα να ακούω για αυτόχειρες, απονενοημένα διαβήματα, τριανταπεντάχρονες, ροζ DVD, κομιστές, δημοσιογράφους που αποπέμπονται, παραπέμπονται ή θέτουν εαυτούς εκτός 'μαγαζιών' καθώς και για τα εκατομμύρια που έχουν ή δεν έχουν σε λογαριασμούς τραπεζών της αλλοδαπής. Λες και αν με νοιάξει κάτι θ' αλλάξει, ή θα μειωθεί αυτό το freak show που νομίζει πως 'τρέχει' αυτή τη χώρα. Λες και θα έπρεπε να νοιάζει τον κόσμο που υποφέρει ή χρωστάει, η τσάμπα προβολή του ενός ή του άλλου "καρπουζιού" (όπως έλεγαν οι παλιοί γραφίστες τις φάτσες των σκυλάδων στους δίσκους και τις αφίσες της παραλιακής) από τα διάφορα μέσα. Με νοιάζει όμως το ότι περπατώ στο δρόμο και γλιστράω πάνω στη γλίτσα που εκκρίνουν ένα εκατομμύριο τηλεοράσεις που παίζουν σε λούπα (μέχρι εμετού) το ίδιο κλιπάκι.

Τέλος. Απλά σταματώ να ασχολούμαι με την ελληνική εκδοχή της 'πολιτικής'. Έχω διαλέξει στρατόπεδο. Στις επόμενες "εκλογές" θα ψηφίσω Steve Jobs (σε λίγη ώρα ξεκινάει το keynote του στο Μacworld) και όχι Bill Gates (28 Ιανουαρίου θα είναι στην Αθήνα). Αυτή είναι η σημαντικότερη πολιτική απόφαση που πήρα τελευταία. Αυτός είναι ο δικός μου δικομματισμός.