Μια ιστορία κι ένα βίντεο

Δούλευε χρόνια στην κρατική τηλεόραση. Έκανε μοντάζ στα επίκαιρα, τις κομματικές ανακοινώσεις και τις ειδήσεις. Αν και θεωρείτο από τους καλύτερους, βαριόταν και μισούσε τη δουλειά του ακριβώς γιατί είχε συνείδηση του πόσο δημιουργική θα μπορούσε να γίνει, αλλά πόσο σκωροφαγωμένη και μίζερη έβγαινε προς τα έξω. Με κάποιο τρόπο έβαζε λάθρα δίσκους δυτικού ροκ. Αυτό του άρεσε να ακούει. Μέσα της δεκαετίας του 80; Ροκ Δίσκος στην Αλβανία; Απλά δεν υπήρχε...

Όταν πέθανε ο Ενβέρ Χότζα, οι εξελίξεις ήταν ραγδαίες. Του ζητήθηκε από το Κόμμα να φτιάξει ένα βίντεο για τον Εθνικό Θρήνο. Είχε έρθει η ώρα του να λάμψει! Τελικά το βίντεο δεν έπαιξε ποτέ με αυτή την ηχητική επένδυση.

Το κράτησε όμως σαν ενθύμιο σε μια VHS μέσα σε κάποιο συρτάρι, ύστερα σε μια βαλίτσα. Ίσως κάποια στιγμή του δινόταν η ευκαιρία να το δείξει.


Μπορεί να περνάει ως αδιάφορο, ειδικά με ΑΥΤΟ το soundtrack, αλλά αυτό το κλιπάκι για ένα ανεξήγτο λόγο μου φαίνεται η επιτομή του obscureness (ή...obscurity;). Ειδικά προς το 04:48" με τα παιδάκια να κλαίνε, γίνεται σαν κακό τριπ. Αξίζει, αν έχεις 7 λεπτά από το χρόνο σου για ξόδεμα.

UPD: Η παραπάνω ιστορία διασώθηκε χάρη στα arxedia MEDIA. Τους ευχαριστώ.

UPD 2: Και ιδού η πραγματική ιστορία πίσω από το κλιπ, από τον δημιουργό του, κάποιον YouTuber με nick, ManfredDeJesus:
"I found all this footage on a website of Enver Hoxha's death in Albania in 1985. And I thought the footage was so weird that it would make a great film clip for No Quarter. So I ripped the video off the website, did some re-editing and stuck the music track on."