Snow White
Mιας και πιάσαμε τις επετείους [βλ. προηγούμενο πόστ (-:], σαν σήμερα, την 21η Δεκεμβρίου του 1937 -το είχε το marketing o θείος- έκανε την πρεμιέρα της η πρώτη * επιτυχημένη, μεγάλου μήκους, γυρισμένη σε technicolor ταινία κινουμένων σχεδίων, παραγωγής Walt Disney: Η Χιονάτη και οι Επτά Νάνοι. Το λαϊκό ευρωπαϊκό παραμύθι 'Schneewittchen', τα copyrights του οποίου κέρδισαν οι Αδερφοί Γκρίμ (χιουμοράκι).
Η ταινία, που ξεκίνησε να σχεδιάζεται στο χέρι το 1934, ανάγκασε τον Disney να βάλει σε υποθήκη το σπίτι του και, μέχρι το 1937 οπότε και ολοκληρώθηκε, κόστισε συνολικά 1,5 εκ. δολάρια(!). Παράλληλα ήταν και η πρώτη ταινία όπου δοκιμάστηκαν για πρώτη φορά άπειρες καινοτόμες τεχνικές (κινηματογράφηση ηθοποιών και επανασχεδιασμός τους χωρίς τη χρήση rotoscope, πολλαπλές κάμερες κοκ.) που αργότερα θα υιοθετούνταν ως industry standards.
Ανεκδοτολογικά, λίγο πριν την πρεμιέρα της ταινίας, η γυναίκα του Walt, Lillian Disney, εικάζεται πως του είπε : "No one's ever gonna pay a dime to see a dwarf picture.". WRONG! Πλήρωσε ο Dali, πλήρωσε ο Τσάπλιν, ο Αιζενστάιν και πολλές άλλες προσωπικότητες εκείνης της εποχής που θαύμασαν την ταινία, τους δημιουργούς και τις καινοτομίες που έφερε στο μέσο. Πληρώνουν ακόμα και σήμερα με την ψήφο τους (και με τα φράγκα λόγω των εκατοντάδων re-issues) και οι εκατομμύρια φαν που της έχουν εξασφαλίσει την 34η θέση στη λίστα του American Film Institue με τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών.
Στην απονομή τελετής των Όσκαρ (tm, ®, ©) του 1939 η δεκάχρονη Shirley Temple παρέδωσε στον πιο ευφάνταστο φασίστα της ιστορίας του κινηματογράφου ένα κανονικού μεγέθους αγαλματίδιο και επτά μινιατούρες, τιμής ένεκεν για την ταινία που πήγε την κινηματογραφική τέχνη ένα βήμα μπροστά. Στο τέλος της ίδιας χρονιάς η Χιονάτη καμάρωνε στην κορυφή του ετήσιου αμερικανικού box office ενώ ήταν και η ταινία με τις μεγαλύτερες εισπράξεις ever, μέχρι που την καθαίρεσε το "Όσα Παίρνει ο Άνεμος".
* Στη wiki πληροφορούμεθα πως ο τίτλος "πρώτη μεγάλου μήκους ταινία κινουμένων σχεδίων, στην ιστορία του κινηματογράφου" ανήκει στο Αργεντίνικο πολιτικό καρτούν του 1917(!), με τίτλο El Apóstol.
2 comments:
Και με αυτόν τον ωραίο και ευφάνταστο τρόπο, σβήστηκαν οι όποιες αρχετυπικές συγκρούσεις που περιείχαν τα παραμύθια, για να περάσουμε σταδιακά στη λατρεία του παιδομορφισμού και ό,τι άλλο έφερε αυτό,ως πρωτοπορεία ή κιτς. Χρόνια πολλά σε όλους σας!
Δεν διαφωνώ. Απλά η συγκεκριμένη περίπτωση δείχνει πως για να προχωρήσει μια τέχνη σαν το σινεμά (και τα κινούμενα σχέδια, ιδίως) χρειάστηκε -και χρειάζεται- αρκετή 'καύσιμη ύλη'.
Καλή χρονιά να έχουμε!
Post a Comment