institution & prostitution

Τι θέμα κι αυτό, έ; Τα blogs δαιμονοποιούνται (η χρήση τους μπορεί να οδηγήσει σε ... τύφλωση), οι bloggers διώκονται, ενώ δημοσιογράφος, συνονόματος με τον μέγιστο δεξιοτέχνη του μπουζουκιού, αναδεικνύεται ως ο μέγιστος ιεροεξεταστής και διώκτης μαγισσών του ελληνικού διαδικτύου. Και τελικά τι; Τα blogs βρίσκονται στη "σέντρα" του prime time, μαζί με την ελευθερία του λόγου στο internet, αλλά και την -anonymous-κατάχρησή της.

Το μόνο σίγουρο; Αρνητική ή θετική, η διαφήμιση είναι διαφήμιση. Η θείτσα η Μαρίτσα μαθαίνει τι είναι το... μπλόνγκξ και αύριο θα φτιάξει ένα και θα βγάλει τα άπλυτα της κομμώτριας της γειτονιάς στη φόρα. Όμως στα 100 τέτοιου τύπου άχρηστα ιστολόγια, το ένα μπορεί να αλλάξει κάτι. Να προκαλέσει ένα σεισμούλη. Έχει ήδη γίνει, και απλά θα πολλαπλασιαστεί το φαινόμενο. Μένει να δούμε το τσουνάμι να τα ισωπεδώνει όλα. Γιατί θα το δούμε σίγουρα. Γιέα.

Το press-gr το παρακολουθούσα με μια ψιλοαπορία. Είναι όντως αυτό, το απόγειο της δημοσιογραφίας του πολίτη; Ή, έστω, μια εξελληνισμένη εκδοχή της; Λίγο αίμα, λίγο σπέρμα, (οι γνωστές -καμμένες από τη χρήση- παρομοιώσεις και μεταφορές) κάνα κουσούρι δημοσίου προσώπου, καμμιά αποκάλυψη για μίζες και από κάτω 10.000 σχόλια. Και δίπλα 1 'τρισεκατομύριο' unique visitors. Αρχικά, μπορεί να ήταν κι έτσι.

Εντέλει όμως, το όραμα μιας "μεγάλης «αυτοδιαχειριζόμενης» ηλεκτρονικής εφημερίδας με 100.000 επισκέπτες την ημέρα", ενόχλησε. Παραμορφώθηκε. Και κόπηκε. Και από το κομμένο κεφάλι του (ένα από τα πολλά δηλαδή) ξεφύτρωσαν άλλα δέκα. Και θα πηγαίνει έτσι. Λέγοντας. Και όσους Ηρακλήδες κι αν επιστρατευσει η οποιαδήποτε εξουσία δεν θα είναι αρκετοί.

Αρκετά όμως με τις μεταφορές και τις παρομοιώσεις. Πάμε στις κυριολεξίες. Διαβάστε εδώ κι εδώ κι εδώ (αν και διαφωνώ με τον όρο 'μανιφέστο', συμφωνώ με τις θέσεις) κάποια πράγματα που δεν θα σας πούν ποτέ τα ... "μή-λούμπεν" μέσα ενημέρωσης.